معرفی لینوکس

چرا باید از لینوکس استفاده کنیم ؟

با دیدن این سوال شاید با خود بگویید با داشتن محبوب ترین سیستم عامل جهان ویندوز دیگر چه نیازی به پاسخ دادن  می باشد.
درجواب باید بگویم آیا شما حتی با داشتن قوی ترین سیستم امنیتی بر روی سیستم عامل ویندوزی خود از امنیت این سیستم عامل مطمئن هستید؟

ویندوز سیستم عاملی می باشد که علاوه بر چشم پوشی از تمامی باگ ها که با استفاده از نرم افزار های امنیتی تا حدی  قابل جبران می باشند دارای back door هایی می باشد که توسط این back door ها سازمان های جاسوسی در حال شنود گسترده کاربران بصورت طبقه بندی شده می باشند. هنوز زمان زیادی از افشاگری ادوارد اسنودن  کارمند سابق آژانس امنیت ملی امریکا در مورد جاسوسی گسترده آمریکا نگذشته است که کشور برزیل بدین خاطر هم اکنون در حال طراحی سیستم عامل جدیدی بر پایه لینوکس برای حفظ امنیت بیشتر کاربران و ادارات دولتی خود می باشد.
در این باره نیزوب  سایت رسمی  فدرال دولت آلمان درمورد back door موجود در ویندوز ۸ که به مایکروسافت و NSA (آژانس امنیت ملی امریکا) امکان شنود گسترده کاربران را می دهند هشدار داد.البته استفاده از نسخه های متعدد لینوکس تا حد بسیار زیادی از جاسوسی جلوگیری خواهند کرد ولی پایه ریزی و طراحی سیستم جدیدی بر پایه لینوکس همچون کشور برزیل کار بسیار هوشمندانه تری خواهد بود/
در کشور مالزی شاهد پیشرفت چشمگیری در حوزه فناوری می باشیم که با شعار از هیچ به اوج محقق شد که یکی از مهترین عوامل، انتخاب سیستم عامل رایگان لینوکس برای کاربرد و آموزش بود که صرفه جویی ارزی برای کشور مالزی به همراه داشت.
نسخه های بسیار متعددی از لینوکس وجود دارند که بر خلاف سیستم عامل های تجاری مانند ویندوز که تحت کنترل یک شرکت بخصوص می باشد، هسته لینوکس  متن باز بوده استفاده از آن رایگان می باشد.
گروه های مختلفی در سراسر جهان در حال پشتیبانی از این پروژه متن باز می باشند و هدف تمامی این گرو ها بهبود عملکرد این سیستم می باشد بطور معمول هر توزیع از لینوکس برای مرتفع کردن یک سری از نیاز ها طراحی و ساخته شده اند برای مثال برخی از توزیع ها برای دریافت ترافیک سنگین مانند وب سرور ها طراحی شده اند یا برخی دیگر برای شبکه هایی که امنیت در آن حرف اول را میزند مورد استفاده قرار گرفته اند
درواقع لینوکس هسته بسیاری از فایروال های پشرفته امروزی می باشد لینوکس علاوه بر نسخه های رومیزی همچنین می تواند به عنوان سیستم عامل دستگاه های embedded (توکار) همانندروتر ها ، سوئیچ ها ،سیستم تلفن های هوشمند ، سیستم های ماهواره ای و غیره مورد استفاده قرار گیرد

انتخاب یک نسخه مناسب لینوکس

به هر حال برای انتخاب یک نسخه مناسب لینوکس باید بگویم چیزی به نام بهترین نسخه لینوکس وجود ندارد.هر نسخه از لینوکس کاربرد خواص خودش را دارد به عنوان مثال شما برای کوهنوردی به لباسی و تجهیزاتی خواهید داشت که شما را در برابر باد ، باران و هواس سرد محافظت کند ولی زمانی که به یک مهمانی رسمی دعوت شده اید از لباس رسمی برای مهمانی استفاده خواهید کرد و برای زندگی روزمره به یک لباس معمولی نیاز خواهید داشت و برای شنا شما به یک لباس مخصوص سبک با جنسی خواص نیاز خواهید داشت
به عنوان یک معادل اگر هر یک از لباس ها را توزیع های مختلفی از لینوکس در نظر بگیریم در شرایط خواصی ما نیاز به پوشش های خاصی خواهیم داشت به عنوان مثالی برای لباس شنا که خصیصه آن حجم کم می باشد در لینوکس توزیعی بسیار کم حجمی وجود دارد که فقط ملزومات را پوشش می دهد

معروف ترین نسخه های دسکتاپ لینوکس عبارتند از :

۱. Fedora(فدورا)
۲. Ubuntu(ابونتو)
۳. Linux Mint(مینت)

معروفترین نسخه های سرور عبارتند از :

۱. Debian(دبیان)
۲. CentOS(سنت)
۳. OpenSUSE(اوپن سوس)
۴. Slackware(ساکور)

در این فیلم آموزشی کوتاه آموزش remote desktop را برای شما آماده کرده ایم در این فیلم  یاد میگیریم که چگونه از یک سیستم به شکل ریموت به سیستم دیگر وصل شویم. remote desktop به طور پیشفرض فعال نیست و برای فعال کردن آن باید تنظیماتی را انجام داد.

ریموت وصل شدن به معنی از راه دور وصل شدن می باشد. remote desktop یکی از قابلیت های وصل شدن از راه دور است که مایکروسافت برای سیستم های خود بوجود آورده است.

آموزش remote desktop

مزیت remote desktop

مزیت remote desktop در این است که برای ایجاد تنظیمات روی یک سیستم دیگر لازم نیست حتما پای آن سیستم حضور داشته باشید کافی است تنظیماتی را انجام دهید و همچنین با سیستم مورد نظر در یک شبکه قرار داشته باشید.

دقت کنید که سرویس remote desktop در فایروال سیستم ها بسته نشده باشند. وقتی به بخش فایروال می روید در قسمت allow a program  or feature می توانید در صورتی که سرویس ریموت بسته است آن را باز کنید.

و در نهات در سیستمی که پذیرنده ریموت است روی my computer کلیک راست کنید و propertise را انتخاب کنید و سپس وارد قسمت ریموت شوید و اجازه ریموت وصل شدن به این سیستم را بدهید.  دقت کنید که سیستمی که پذیرنده  ریموت است حتما باید یک نام کاربری به همراه پسورد داشته باشد تا شخصی که قصد وصل شدن به سیستم را دارد از این نام کاربری به همراه پسورد استفاده کند.

برای دانلود این فیلم آموزشی از سایت آپارات  روی لینک زیر کلیک کنید

www.aparat.com/v/8FvhW

روش های زیادی برای ساخت ویندوز پرتابل وجود دارد و از نرم افزارهای مختلفی استفاده می شود.در این مقاله به ساخت ویندوز پرتابل با استفاده از winpe میپردازیم.

winpeچیست؟

winpe یا همان Windows Preinstallation Environment نوعی ویندوز پرتابل است.قرار نیست با ساخت ویندوز پرتابل از آن به جای ویندوز عادی استفاده کنیم.در واقع از ویندوز پرتابل در مواقعی که نمیتوانیم ویندوز نصب کنیم ویا نمیخواهیم این کار را انجام دهیم استفاده میکنیم.به عنوان مثال وقتی از یک سیستم ایمیج گرفته اید و قصد دارید به جای نصب ویندوز روی تک تک سیستمهای خام شبکه،این ایمیج گرفته شده را روی آنها برگردانید.وقتی سیستم های شما هیچ سیستم عاملی ندارند شما نمی توانید ایمیج را برگردانید ولی با ساخت ویندوز پرتابل و استفاده از آن می توانید ایمیج را برگردانید.در واقع این winpe این امکان را به شما می دهد که با بوت سیستم ارتباط برقرار کنید بدون این که سیستم عاملی داشته باشید.

ساخت ویندوز پرتابل

winpe محدودیت هایی هم دارد مثل: عدم پشتیبانی از ریموت دسکتاپ،از پروتکل  IPX/SPX پشتیبانی نمی کند.تنها از  TCP/IP and NetBIOS پشتیبانی می کند،تمام تغییراتی که در این ویندوز پرتابل ایجاد میکنید بعد از راه اندازی مجدد سیستم از بین میرود،از  .NET Framework پشتیبانی نمیکند،اگر قصد نصب ویندوز ۳۲ بیتی دارید باید از winpe 32 بیتی ایجاد کنید واگر قصد نصب ویندوز ۶۴ بیتی دارید باید winpe 64 بیتی بسازید،درایورها با فرمت wim. پشتیبانی نمیشوند.

از همه مهمتر برای ایجاد winpe و ساخت ویندوز پرتابل باید یک نرم افزار به نام windows AIK را روی سیستم خود ایجاد کنید و سپس شروع به ساخت ویندوز پرتابل یا همان winpe کنید.

در فیلم های گذشته  طریق مسدود کردن پورت80 (http)را آموزش دادیم  این بار در این فیلم آموزشی  می آموزیم که چگونه به بخش group policy ویندوز خود رفته و پورت usb سیستم خود را ببندیم تا فلش یا هر وسیله ای که از این پورت استفاده می کند نتواند به سیستم ما وصل شود و پیامی که شما تنظیم کرده اید نمایش داده شود.

برای دانلود  و یا مشاهده این فیلم در آپارات روی لینک زیر کلیک کنید

http://www.aparat.com/v/LehbR

دستور ping

چگونه به شکل مداوم بر اینترنت خود نظارت داشته باشیم؟چگونه از ارتباطات سیستم خود در شبکه اطلاع پیدا کنیم؟ چگونه بفهمیم که ارتباطات ما در چه وضعیتی قرار دارد؟

امروزه اینترنت  و شبکه قطعی و وصلی هایی پیدا می کند. و گاه مشکلاتی بوجود می آید که باید پیگیری شود. که دستور ping یکی از راه کارها برای شروع می باشد.

گاها مشکل از isp به عنوان  مودم،روتر، dns سرور  می باشد و ارتباطات دیگر به درستی کار می کنند و مشکل از طرف آنها نمی باشد.

معمولا مشکل از طرف isp حل می شود.اما این وظیفه بر دوش ما هست که همیشه ارتباطات  روی سیستم خود را چک کنیم.لذا لازم است تا دستورات لازم برای این کار را بلد باشیم. یکی از این دستورات دستور ping است که با استفاده از این دستور می توان به وضعیت حدودی شبکه پی برد.

این دستور در عین سادگی بسیار پرکاربرد می باشد ودر هر شبکه ای برای پی بردن به ارتباطات موجود استفاده می شود. پس دنبال دستورات پیچیده برای تست ارتباطات نباشید. در ادامه با این دستور و پاسخ های مختلفی که ازاین دستور به دست می آید آشنا می شویم.

برای اجرای دستور ping به صورت زیر عمل می کنیم:

۱-    به منوی استارت می رویم

۲-    در قسمت run در ستور cmd را تایپ می کنیم

۳-    صفحه command   برای ما نمایش داده می شود. در ادامه دستور ping را به این شکل تایپ می کنیم که   ping   detination ip

4-    بعد از زدن این دستور پاسخ هایی که به ما می دهد متفاوت هستند و ما با هر پاسخ باید به و ضعیت شبکه پی ببریم. در زیر این پاسخ ها را در قالب یه عکس مشاهده می کنید.

دستور ping

دوستان عزیز، دستور ping یکی از دستورات پرکاربرد می باشد که ویژگی هایی زیادی در استفاده از آن وجود دارد. به عنوان مثال با زدن ping -t  دستور دیگر مثل حالت عادی تنها ۴ بسته ارسال نمی کند بلکه به شکل مداوم بسته ارسال می کند.

مفهوم subneting

subnetmask یک عدد است که رنجی از IP را که در شبکه می تواند استفاده شود را مشخص می کند. سیستم هایی که subnetmask آنها یکسان است می توانند با هم به طور مستقیم ارتباط داشته باشند. در واقع مفهوم این سوال که subnetmask چیست؟ این است که مشخص می کند که کدام ip ها در یک رنج قرار دارند و به ما کمک می کند تا ip های خود را گروه بندی و دسته بندی کنیم.

عدد subnetmask یک عدد است همانند ip که از ۴ اکتد تشکیل شده و هر اکتد آن زیر یکی از اکتد های ip قرار دارد و می تواند از ۰ تا ۲۵۵ مقدار دهی شود.

قبل از اینکه سراغ توضیحات بیشتر برویم و به سوال subnetmask چیست؟ جواب بدهیم  باید این نکته را بدانید که

هر اکتد شامل ۸ بیت می باشد. مثلا وقتی یک اکتد برابر ۲۵۵ می شود یعنی تمام بیت ها برابر ۱ بوده اند که با محاسبه باینری معادل عدد ۲۵۵ شده است. مثلا:

۱۱۱۱۱۱۱۱=۲۵۵               ۱۰۰۰۰۰۰۰=۱۲۸             ۱۱۰۰۰۰۰۰=۱۹۲

به این صورت که مشاهده کردید محاسبه شده اند. حال به مثال زیر توجه کنید:

۱۹۲  .۱۶۸٫۱ . ۲۰

۲۵۵٫۲۵۵٫۲۵۵٫۰

subnetmask چیست؟

 این یک آدرس ip در یک شبکه است که یک sunnetmask هم دارد(هر ip باید یک subnetmask داشته باشد). می می خواهیم بفهمیم که این ip در چه رنجی قرار دارد. یعنی از روی این ip  متوجه بشیم در شبکه ای که این ip قرار گرفته است چه تعداد ip دیگر می تواند وجود داشته باشد. اول از روی subnet مشخص می کنیم که کدام قسمت از این ip مربوط به آدرس شبکه می باشد و بین تمام ip های دیگر شبکه مشترک می باشد. در subnetmask یک ها مشخص کننده قسمت شبکه می باشد و صفرها مشخص کننده قسمت هاست می باشد یعنی قسمتی که می تواند برای ip های مختلف متفاوت باشد. در مثالی که زدیم سه اکتد سمت چپ دارای subnet 255 هستند و ۲۵۵ یعنی تمام بیت ها یک هستند  پس متوجه می شویم که سه اکتد سمت چپ این آدرس ip مربوط به آدرس شبکه می باشد و تمام آدرس های ip دیگر در این شبکه یه اکتد سمت چپ آن ها باید ۱۹۲٫۱۶۸٫۱ باشد. پس فهمیدیم که قسمتی که برای شبکه است چه عددی دارد حال گفتیم که قسمتی که صفر است نشان دهنده قسمتی از ip است که می تواند متفاوت باشد و به عبارتی برای هر ip مختص آن باشد. از آنجا که اکتد سمت راست دارای subnet 0 می باشد پس این اکتد می تواند از ۰ تا ۲۵۵ متغیر باشد. پس رنچ آی پی این شبکه به این صورت است:

۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱

۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۲

۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۳

..

..

..

..

۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۲۵۴

البته ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۰   و  ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۲۵۵ را نمی توان به سیستم ها اختصاص داد.

امیدوارم در پاسخ به سوال subnetmask چیست؟ به خوبی عمل کرده باشیم. در صورتی که سوالی داشتید یا قسمتی را متوجه نشدید در قسمت نظرات مطرح کنید.

با وجود تلاش های فراوان مایکروسافت در جهت جلب رضایت کاربران برای استفاده از مرورگر IE  هنوز به این موفقیت دست نیافته است و مروگر IE از IE6 به بعد همواره با مشکلات امنیتی روبه رو بوده به طوری که هنگامی که شما در حال استفاده از این مرورگر هستید هکر ها توانایی مشاهده حرکات موس شما را دارند حتی وقتی که مرورگر به حالت مینیمایز قرار بگیرد. نکته جالب اینجاست که مایکروسافت برنامه خاصی برای رفع این مشکل ندارد و این مرورگر روی ویندوز ۸ نیز در حال استفاده است.

اما جالب تر از همه ،آماری است که میزان استفاده مردم از مروگر ها را نشان می دهد این آمار توسط Netmarketshare به دست آمده که تقریبا ۵۴ درصد مردم از مرورگر IE استفاده می کنند و ۲۰ درصد از موزیلا فایرفاکس و ۱۷ درصد از کروم استفاده می کنند.

شرکت مایکروسافت،غول نرم افزاری دنیا ارتباط تنگاتنگی با سازمان NSA و FBI داشته است. و مدارک این ادعا توسط ادوارد اسنودن فاش شده است نشان دهنده جاسوسی مایکروسافت است.

شواهد نشان میدهد که مایکروسافت با سازمان prism همکاری میکرده،یک سازمان بزرگ نظارتی،که بر تمام شرکت های بزرگ اینترنتی از طریق سهولت دسترسی به اطلاعات ذخیره شده ابری شرکت ها.

از روزنامه گاردین گزارش شده که:مایکروسافت اخیرا به همراه شرکت های دیگر هچون Yahoo, Google, Facebook, PalTalk, YouTube, Skype, AOL ,Apple  مشتاقانه عضو prism شده اند.

جاسوسی مایکروسافت

مایکروسافت همچنین، با توجه به گزارش های اخیر روزنامه گاردین مایکروسافت میتوانسته خیلی از ویدیوها و صداهای موجود و چت های انجام شده در نرم افزار اسکایپ را  با توجه به  منشور prism جمع آوری کند.این جاسوسی مایکروسافت باعث نارضایتی برخی شده است.

و اتهامات دیگری همچون:

۱- مایکروسفات تمام رمزنگاری ها  را در اختیار NSA قرار میداده و به این صورت تمام چت ها ،ایمیل ها و خیلی از موارد دیگر برای سازمان NSA قابل مشاهده بوده.

۲- تمامی موارد انباشته شده در prism به طور مرتب توسط سازمان FBI و NSA چک میشده و گزارش تهیه میشده و در قالب گزارش هایی دیگر بایگانی میشده.مثل گزارش ورزشی.

البته شرکت مایکروسافت این مسئله را که با میل خود این اطلاعات رو در اختیار گذاشته باشد رد کرده است.

البته شرکت مایکروسافت در این مورد توضیحاتی را در قالب یک سند منتشر کرده و روی وبسایت خود قرار داده که متن این سند به شرح زیر است :

“ما در برابر درخواست دولت برای دسترسی به اطلاعات کاربران برای مسائل قضایی و مسائل امنیتی اصول مشخصی داریم”

“اول،ما تعهدات خود را مطابق با قانون مربوطه به مشتریان خود میدهیم.بنابراین ما داده های مشتریان را تنها در برابر پروسه های قانونی که مطابق این قانون و تعهدات باشند  در اختیار قرار میدهیم.

دوم،تیم انطباق ما تمامی درخواست ها را در خصوص داده های مشتریان به دقت بررسی میکند و ما درخواستی را که از نظر ما مورد قبول نیست را رد میکنیم و اطلاعات مشتریان را در اختیار قرار نمی دهیم.

سوم،اگر درخواستی مطابق قانون باشد و درخوصوص حساب کاربری خاصی باشد و یا مسئله شناسایی بیشتر فردی باشد ما اطلاعاتی را در خصوص آن حساب در اختیار قرار می دهیم و به هیچ وجه به این صورت نیست که به شکل مرتب به تمامی حساب ها دسترسی مستقیم باشد.

به هرحال برای همه ما کاربران ایرانی لازم است تا همیشه در فضای مجازی مراقب باشیم نه تنها به علت خبر جاسوسی مایکروسافت بلکه باید مراقب  تا حتی از طرف شخصی مورد سو استفاده قرار نگیریم.

ویندوز 7 ، که تا پیش از ارائه رسمی از اون با اسامی رمزی از قبیل Vienna و Blackcomb یاد میشد ، سال 2009 توسط غول نرم افزاری دنیا ، مایکروسافت ، به بازار عرضه شد . این سیستم عامل هفتمین نسل از سیستم عامل ویندوزه و دقیقاً به همین دلیل اسمشو ویندوز 7 گذاشتن . این ویندوز به گفته سازندگان اون ، نسخه بهبود یافته و تکمیل شده ویندوز پراشکال ویستا هستش و سعی شده در اون تمامی مشکلات مشاهده شده در ویندوز ویستا بر طرف بشه .
بدیهیه که تو این چند دقیقه امکان ریز شدن رو تک تک بخشهای ویندوز 7 رو نداریم ، اما می خوایم ببینیم تغییرات عمده ویندوز 7 نسبت به ویندوزای قبلیش چیاست ؟ و خوب طبیعیه که بهترین منبع این اطلاعات ، سازندگان ویندوز 7 هستن .

تغییر مثبتی که تو ویندوز 7 به وجود اومده اینه که این ویندوز نسبت به نسخه های قبلی ویندوز و به خصوص ویندوز ویستا ، سریعتر شده . به عنوان مثال این موضوع تو بالا اومدن سیستم و خاموش شدنش کاملاً محسوسه .
تغییر دیگه ای که مایکروسافت به اون اشاره میکنه ، Taskbar ویندوزه . آیکونهای Taskbar تو ویندوز 7 بزرگتر شدن و با بردن نشونگر ماوس روی اونا ، پیش نمایشی از کل پنجره نشون داده میشه . بد نیست بدونید علت بزرگتر شدن آیکونها تو ویندوز 7 ، پشتیبانی اون از صفحات لمسیه . واضحه که اگه آیکونها ریز باشن ، موقع لمس اونا با انگشتهای دست ، احتمال خطا بالا میره .
مایکروسافت برای اونایی که قصد استفاده از ویندوز 7 روی لپ تاپشون رو دارن هم امکانات خوبی رو تدارک دیده . ویندوز 7 با استفاده از تکنیکهایی مثه کم کردن نور صفحه نمایش ، باعث مصرف کمتر برق و در نتیجه عمر طولانی تر باتری میشه .
امکان جالب دیگه ای که برای کار با لپ تاپ مفیده به این شکله که فرض کنید شما از لپ تاپتون هم در منزل و هم در محل کار استفاده می کنید و توی هر کدوم از این محلها هم یه چاپگر دارید . ویندوز 7 این قابلیت رو داره که خودش با استفاده از اطلاعاتی که داره ، محل شما رو تشخیص بده و چاپگر پیش فرض سیستم شما رو خودش تغییر بده .
Jump List یا لیست پرش یکی دیگه از تغییرات ویندوز 7 برای دسترسی سریعتر و راحت تر به اسناده . این امکان به این شکله که با کلیک راست روی آیکونهای موجود در Taskbar ، لیستی از آخرین اسناد باز شده با اون برنامه به شما نشون داده میشه تا سریعتر بتونید به اونا دسترسی دوباره داشته باشید . مثلاً اگه شما چند تا سایت مورد علاقه دارید که زیاد به اونا سر میزنید ، لازم نیست برای دیدن اونا مرورگرتون رو باز کنید ، آدرس سایت رو تایپ کنید و Enter رو بزنید تا بتونید سایت رو ببینید . کافیه روی آیکون مرورگرتون در Taskbar کلیک راست کرده و در لیست ظاهر شده روی اسم سایت کلیک کنید .
تغییر دیگه ای که سازندگان ویندوز 7 به اون اشاره میکنن ، بهبود بخش جستجوی ویندوزه . اونا ادعا میکنن که ویندوز 7 در بخش جستجو (چه بر روی هارد سیستم و چه بر روی شبکه) تغییرات محسوسی داشته و سریعتر شده . ما اگر چه این تغییرات رو منکر نمیشیم ، اما در برنامه های بعد به شما نشون میدیم که جستجوی ویندوز 7 میتونست خیلی خیلی بهتر و سریعتر از این باشه !!!
کار با پنجره های باز هم تو ویندوز 7 تا حدودی راحت تر شده . با کشوندن یه پنجره به بالای دسکتاپ ، اون پنجره ماکزیمایز میشه . همینطور با کشوندن یه پنجره به دیواره سمت راست یا سمت چپ صفحه ، اون پنجره به اندازه نصف صفحه نمایش میشه . این مورد وقتی بخوایم محتویات دو پنجره رو مقایسه کنیم ، خیلی به درد میخوره .
ویندوز 7 تو بخش مدیریت ابزارهای جانبی هم تغییرات خوبی داشته . اگه یادتون باشه تو ویندوز XP هر کدوم از ابزارهای جانبی یه جا قرار داشتن . مثلاً اسکنرها تو بخش Scanners & Cameras بودن و چاپگرها تو بخشی به اسم Printers & Faxes . اما اینجا همه ابزارهای جانبی در جایی به اسم Devices and Printers هستن و طبیعتاً دسترسی به اونا راحت تره .
همچنین درایورهای موجود داخل ویندوز 7 کلی بیشتر شدن و نیاز به نصب درایور جداگونه برای قطعات سخت افزاری کمتر احساس میشه .
تغییر دیگه ای که تو ویندوز 7 شاهدش هستیم ، تشخیص هوشمندانه ابزارهای متصل شده به کامپیوتره . به این شکل که مثلاً اگه یه دوربین دیجیتال رو به کامپیوتر وصل کنیم ، منویی مربوط به انتقال عکسها از روی دوربین به روی هارد کامپیوتر نشون داده میشه . در حالی که اگه یه MP3 Player رو به کامپیوتر وصل کنیم ، پنجره مربوط به انتقال فایلهای موزیک رو می بینیم .
یه سری از کارهایی که تو ویندوزهای قبلی باید به وسیله نرم افزار های جانبی انجام میشد هم ، دیگه احتیاجی به نصب نرم افزار ندارن و تو خود ویندوز گنجونده شدن . از جمله این قابلیتها میشه به تعویض خودکار عکس پس زمینه صفحه نمایش در فواصل زمانی خاص ، شفاف کردن پنجره ها و ... اشاره کرد . تنظیمات مربوط به این بخشها با کلیک راست بر روی صفحه Desktop ، از طریق گزینه Personalize قابل انجامه .
تو ویندوز 7 بخشی به اسم Action Center هم قرار داده شده که کار این بخش رصد کردن دائمی وضعیت سیستمه . این بخش دائماً سیستم شما را زیر نظر داره و چنانچه هر یک از بخشهای کامپیوتر شما مشکلی داشته باشه ، شما رو از اون آگاه میکنه . از نداشتن یا به روز نبودن آنتی ویروس گرفته تا گرفتن پشتیبان و بروز رسانی ویندوز . اگه نگاهی به گوشه پایین سمت راست صفحه ، کنار ساعت بندازید ، یه پرچمو می بینید . این پرچم یه میونبر به بخش Action Center هستش . اگه این پرچم سفید باشه ، یعنی اینکه احتمالاً اوضاع روبراهه . اما اگه روش یه ضربدر قرمز دیدید ، بدونید که یه جای کار میلنگه . با کلیک روی اون ضربدر می تونید جزئیات مشکل پیش اومده رو ببینید .
اینها فقط بخشی از تغییرات ویندوز 7 بودن ، کلی تغییرات دیگه هم هست که بحث در مورد اونا رو به بعد موکول میکنیم. از تشخیص بهتر دستخط گرفته تا بهبود روند تخصیص منابع و ...
معمولاً اینجور مواقع بعضی افراد اگه قصد نصب سیستم عامل جدید رو هم داشته باشن ، یه نگرانی بزرگ دارن و اون هم کار نکردن برنامه های مورد نیازشون با سیستم عامل جدیده . در این خصوص هم باید بگیم که به دو دلیل جای نگرانی وجود نداره . اول اینکه تقریباً همه برنامه های کاربردی رایج با ویندوز 7 سازگار هستن و هیچ مشکلی ندارن . دلیل دوم اینکه اگر هم برنامه ای خاص باشه ، که به صورت عادی کار نکنه ، ویندوز 7 این قابلیت رو داره که اون برنامه خاص رو درون خودش مانند حالت ویندوز XP اجرا کنه . البته لازم به ذکره که این امکان فقط در ویندوز 7 نسخه های Ultimate ، Enterprise و Professional وجود داره .
اگه تا حالا به ویندوز 7 کوچ نکردید ، پیشنهاد می کنم یک بار هم که شده ، این سیستم عامل شرکت مایکروسافت رو امتحان کنید . بعید میدونم بعد از کار کردن با اون ، حاضر بشید عقب گرد کنید و به ویندوز XP یا ویستا برگردید .

مرورگرهای وب به طور معمول اطلاعات شخصی و خصوصی تان – تاریخچه، کوکی ها، جستجو ها، دانلودها، و غیره – را ذخیره کرده و تنها آنها را هنگامی که بخواهید حذف می کنند. چنانچه به طور پیوسته در حال پاک کردن آنها هستید، می توانید هر مرورگری را به پاکسازی خودکار داده های شخصی تان در هنگام بستن آنها وادارید.

توجه نمایید، چنانچه مرورگر تان را تنظیم کرده اید تا در هنگامی که آن را می بندید به صورت خودکار کوکی هایتان را پاک کند، هر زمان که مرورگرتان را باز می کنید مجبور خواهید بود تا وارد سیستم (log into) وبگاه های مورد استفاده تان شوید. پاکسازی فایل های حافظه نهان (cache) موجب خواهد شد تا وبگاه ها پس از راه اندازی دوباره مرورگرتان، آهسته تر بارگذاری شوند.

گوگل کروم
گوگل کروم دارای قابلیتی برای پاکسازی خودکار تمامی داده های شخصی و خصوصی تان در هنگام بستن آن نمی باشد. هرچند، می توانید کروم را وادارید تا در هنگام خروج، به صورت خودکار کوکی ها را پاک کند یا با استفاده از یک افزونه آن را وادارید تا به صورت خودکار همه چیز را پاک کند.

برای شروع، صفحه تنظیمات (Settings) را از فهرست کروم باز کنید.

روی پیوند نمایش تنظیمات پیشرفته در پایین صفحه تنظیمات کلیک کنید.

روی دکمه تنظیمات محتوا (Content settings) در زیر عنوان حریم خصوصی (Privacy) کلیک کنید.

در زیر کوکی ها، “داده های محلی را تنها تا زمانی که از مرورگر خارج می شوم حفظ کن” را انتخاب کرده و روی OK کلیک کنید. هنگامی که کروم را می بندید، اینک به صورت خودکار کوکی هایتان را پاک خواهد کرد.

چنانچه می خواهید تمامی داده های شخصی تان در هنگام بستن کروم پاک شوند، افزونه Click&Clean را از فروشگاه وب کروم نصب کنید.

پس از نصب آن، روی دکمه Click&Clean بر روی نوار ابزار مرورگر تان کلیک کرده و گزینه ها (Options) را انتخاب کنید.

گزینه “حذف داده های خصوصی در هنگام بستن کروم” در زیر بیشتر (Extra) را فعال کنید. شما می توانید بررسی نمایید که کدام نوع از داده ها با استفاده از این گزینه ها در این پنجره به طور خودکار حذف خواهند شد.

موزیلا فایرفاکس
فایرفاکس از قابلیت درونی برای پاکسازی تمامی داده های شخصی و خصوصی تان در هنگام بستن آن – بدون نیاز به افزونه ای – برخوردار است. برای شروع، فهرست فایرفاکس را باز کرده و گزینه ها (Options) را انتخاب کنید.

نماد (آیکون) حریم خصوصی (Privacy) را انتخاب کنید و “استفاده از تنظیمات سفارشی برای تاریخچه” را برگزینید. جعبه انتخاب “تاریخچه را در هنگام بستن فایرفاکس پاک کن” را تیک بزنید.

برای بررسی اینکه چه نوع داده های خصوصی را فایرفاکس به صورت خودکار پاکسازی می کند، روی دکمه تنظیمات (Settings) کلیک کرده و انواعی از داده های خصوصی را که نمی خواهید انتخاب کنید.

اینترنت اکسپلورر
اینترنت اکسپلورر نیز از قابلیت درونی برای پاکسازی تمامی داده های خصوصیش در هنگام بستن آن برخوردار است. روی نماد چرخ دنده کلیک کرده و برای شروع، گزینه های اینترنت (Internet options) را انتخاب کنید.

در سربرگ عمومی (General)، گزینه “حذف تاریخچه مرورگر در هنگام خروج” را فعال کنید.

روی دکمه حذف (Delete) کلیک کنید تا اقدام به سفارشی سازی انواع داده های اینترنت اکسپلورر که پاک خواهند شد، کنید. شما ممکن است بخواهید “حفظ داده های وبگاه های مورد علاقه” را از حالت انتخاب خارج کنید یا اینترنت اکسپلورر کوکی ها و فایل های حافظه نهان (کَش) برای وبگاه هایی که به عنوان علاقه مندی هایتان ذخیره کرده اید را حفظ خواهد کرد.

پس از اتمام کار، روی دکمه حذف (Delete) کلیک کنید. اینترنت اکسپلورر بی درنگ داده های خصوصی تان را پاک خواهد کرد و سپس هر زمان که مرورگر تان را می بندید آنها را پاکسازی می کند.

اپرا
اپرا از ویژگی که بتواند تمامی داده های خصوصی تان را در هنگام بستن آن، به صورت خودکار حذف کند برخوردار نیست. هرچند، شما می توانید اپرا را وادارید تا کوکی ها و فایل های حافظه نهان را به صورت خودکار پاک کند، همان گونه که می توانید مانع اپرا از ذخیره سازی تاریخچه مرورگر تان شوید.

برای شروع، فهرست اپرا را باز کنید، به تنظیمات بروید، و اولویت ها (Preferences) را انتخاب کنید.

در سربرگ پیشرفته (Advanced)، کوکی ها را انتخاب کرده و گزینه “حذف کوکی های جدید در هنگام خروج از اپرا” را فعال کنید. اپرا هر گونه کوکی جدید را در هر زمان که آن را می بندید پاک خواهد کرد.

توجه نمایید که این کار هر گونه کوکی هایی را که پیشتر در اپرا دارید را پاک نخواهد کرد. برای پاکسازی آنها، از ابزار حذف داده های شخصی و خصوصی (Delete Private Data) اپرا استفاده کرده یا روی دکمه مدیریت کوکی ها (Manage Cookies) کلیک کنید.

بخش تاریخچه (History) را انتخاب کرده و روی “در هنگام خروج خالی کن” کلیک کنید تا اپرا را وادارید به صورت خودکار حافظه نهان (کَش) خود را در هنگام بستنش پاک کند. شما همچنین می توانید جعبه نشانی ها (Addresses) را به ۰ تنظیم کنید تا اپرا را وادارید که هرگز تاریخچه وبگاه هایی که بازدید می کنید را نگه ندارد.

برای پاکسازی تمامی داده های خصوصی تان در اپرا، می بایست از ویژگی حذف داده های خصوصی به صورت دستی استفاده کرده یا از حالت مرور خصوصی در هنگام دسترسی به وبگاه هایی که نمی خواهید در تاریخچه تان نمایان شوند استفاده کنید.

توجه نمایید که برای پاکسازی داده های خصوصی، می بایست مرورگر تان را به طور کامل ببندید. به عنوان نمونه، چنانچه چندین پنجره باز فایرفاکس دارید و تنها یکی از آنها را ببندید، فایرفاکس به صورت خودکار تمامی داده های خصوصی تان را پاک نخواهد کرد. شما می بایست نخست همه پنجره های فایرفاکس را ببندید.

اگر کامپیوترتان قدیمی است یا سرعت آن پائین آمده است، نگران نباشید. توسط این ترفند شما می توانید سرعت کامپیوترتان را در هنگام بالا آمدن ویندوز تا 70 % افزایش دهید.

برای این کار :

ابتدا بر روی Start کلیک کنید و گزینه ی Run را انتخاب نمائید و در کادر مربوطه تایپ کنید : msconfig سپس پنجره ای باز می شود. وارد سر برگ Startup شوید.

ملاحضه می کنید که در این قسمت لیست برنامه هایی که باید در هنگام بالا آمدن ویندوز اجرا شوند را ملاحضه می فرمائید. هر کدام که مزاحم است (( مثلا بعضی وقت ها در هنگام بالا آمدن ویندوز بلا فاصله وقتی وارد ویندوز شوید برنامه یاهو مسنجر اجرا می شود ، یا هر برنامه ی دیگر که باعث کند شدن عملکرد سیستم می شود )) غیر فعال کنید (( تیک کنار آن را بردارید )) ، سپس OK را بزنید و سیستم را مجدداً راه اندازی نمائید.

ملاحضه می فرمائید که برنامه ای که هنگام شروع ویندوز اجرا می شد دیگر اجرا نمی شود و ویندوز سریع تر بالا می آید. با این کار عملاً سرعت کامپیوترتان بیشتر می شود.

 برنامه را باز کنید. ابتدا شماره موبایلتان پرسیده می شود. کشور ایران را انتخاب کنبد و شماره موبایل خود را بدون وارد کردن عدد صفر وارد کنید. یک کد 4 رقمی برای شما ارسال می شود. این کد را در قسمت درخواست شده وارد کنید.

این برنامه با اتصال به اینترنت کار می کند. همان طور که WiFi شما ON است برنامه Viber را باز کنید.

 

به قسمت Contact برنامه بروید. در قسمت بالای Contact گزینه Viber را انتخاب کنید. همه دوستانی که Viber دارند برای شما نمایش داده می شوند. بنابراین وقت آن رسیده که به دوستان خود بگویید این برنامه را نصب کنند.

 

روی نام یکی از دوستانی که Viber دارند کلیک کنید. به راحتی می توانید با دوستان خود صحبت کنید. شما می توانید همچنین از طریق این برنامه SMS نیز ارسال کنید.

 

این برنامه بیشتر برای کاربرانی است که به اینترنت دسترسی داشته و دائما با گوشی خود Online هستند. علاوه بر این شما می توانید با عزیزانتان در خارج از کشور با کیفیت بسیار خوب صحبت کنید.

اگر چه ویندوز ۷ هیچ ابزار و نرم افزاری برای تغییر صفحه ی ورود خود ندارد اما شما با یک ترفند ساده می توانید عکس زمینه ی صفحه ی ورود را تغییر دهید! در یکی از مطالب گذشته نرم افزاری را برای تغییر کامل این صفحه معرفی کردم اما در اینجا می خواهم نحوه ی تغییر عکس زمینه ی صفحه ی ورود را بدون هیچ نرم افزاری و فقط با یک ترفند ساده آموزش دهم. اگر به تغییر و شخصی سازی ویندوز ۷ علاقه دارید حتما این مطلب را ببینید.

در ابتدا باید یک سری تغییرات در رجیستری انجام دهید تا بعد بتوانید تصویر صفحه ی ورود ویندوز خود را عوض کنید

انجام تغییرات رجیستری

۱) ابتدا منوی استارت را باز کنید و تایپ کنید regedit تا رجیستری ویندوز باز شود. بعد در یک فضای خالی در سمت چپ پنجره روی پوشه ی HKEY_LOCAL_MACHINE کلیک راست کرده و گزینه ی find را انتخاب کنید بعد تایپ کنید OEM - و بعد Enter کنید. یا اینکه به مسیر زیر بروید.

۲) وقتی روی آخرین پوشه یعنی - کلیک می کنید در سمت راست پنجره این دو گزینه را خواهید دید. حال روی گزینه ی OEM - که در شکل زیر هم انتخاب شده دوبار کلیک کنید.

۳) در پنجره ی باز شده عدد Value data را از ۰ به ۱ تغییر دهید. و بعد هم OK کنید.

حل یک مشکل

توجه کنید که هر بار که شما تم ویندوز خود را تغییر دهید مجددا باید مراحل بالا را انجام دهید چون با تغییر تم این عدد از ۱ به ۰ تغییر می کند! برای حل این مشکل دو راه حل وجود دارد؛ راه حل اول این است که دوباره مراحل بالا را انجام دهید و راه حل دوم این مشکل را برای همیشه رفع می کند اما شما باید حتما نسخه ی Professional ویندوز ۷ را داشته باشید تا بتوانید راه حل دوم را انجام دهید! به هر حال ما راه حل دوم را توضیح می دهیم:

۱) منوی استارت را باز کرده و تایپ کنید gpedit.msc و اینتر کنید.

۲) حال به مسیر زیر بروید:

3) در سمت راست صفحه روی گزینه ی Always use custom login - دوبار کلیک کنید و در پنجره ی باز شده Enabled را انتخاب و OK کنید.

از حالا راحت می توانید تم ویندوز خود را عوض کنید بدون اینکه نگران تغییر تصویر logon ویندوز خود باشید.

تغییر تصویر پس زمینه ی ورود به ویندوز ۷

۱) ویندوز اکسپلورر را باز کنید (یعنی یک پوشه را باز کنید) و در نوار آدرس متن زیر را کپی کرده و Enter را بزنید.

2) در مسیر باز شده یک پوشه با نام info بسازید. پوشه ی info را باز کنید و یک پوشه با نام - s بسازید.

۳) عکس مورد نظر خود را با نام - default و با فرمت JPG در این پوشه کپی کنید. (برای تغییر فرمت عکس می توانید از Paint ویندوز استفاده کنید) توجه کنید که عکس شما باید کمتر از ۲۵۶ KB باشد. در اینجا من از این عکس استفاده می کنم.

۴) تمام شد حالا رایانه ی خود را ریستارت کنید.

برای اینکه تنظیمات را به حالت پیش فرض بازگردانید به رجیستری بازگردید و عدد ۱ را به ۰ بازگردانید و پوشه ی info که ساخته اید را پاک کنید یا اینکه می توانید از Restore point ی که ساختید استفاده کنید.

• عرضه رایگان آنتی ویروس PANDA به همراه مودم ADSL بی سیم SMC

           شرکت SMC به همراه یکی از مودم های ADSL بی سیم خود به صورت رایگان پکیج نرم افزاری Internet Security شرکت Panda را عرضه کرده است. SMC نه تنها با این کار خیال کاربران از امنیت سیستم خود راحت کرده بلکه آنها را به صورت رایگان تحت پشتیبانی امنیتی شرکت صاحب نام Panda نیز قرار داده است.

این مودم ADSL که به همراه آن این پکیج امنیتی به صورت رایگان عرضه شده ،  7904WBRA-N نام داشته و از استانداردهای ADSL2/2+ پشتیبانی می نماید. همچنین این دستگاه با برخورداری از استاندارد 802.11n می تواند اینترنت پر سرعت را در شبکه شما به صورت بی سیم با سرعت 300Mbps بین کاربران به اشتراک بگذارد. از سوی دیگر این مودم با داشتن 4 پورت Fast Ethernet 10/100 Mbps توانایی اشتراک اینترنت بین 4 سیستم با استفاده از کابل Ethernet را نیز دارا می باشد. با وجود این قابلیت ها در 7904WBRA-N شما می توانید به صورت یکپارچه اینترنت پرسرعت را بین اجزای شبکه خود چه به صورت Wired و چه به صوت Wireless به اشتراک بگذارید.

7904WBRA-N از لحاظ امنیتی از آخرین استانداردهای امنیتی شبکه های Wired و Wireless پشتیبانی می نماید. علاوه بر این ، قابلیت WPS روی این دستگاه به شما امکان می دهد که تنها با فشار یک دکمه امنیت را در شبکه بی سیم خود به ساده ترین شکل ممکن برقرار نمایید.

استانداردهای مختلف با پهنای باند ۱۰ مگابیت در ثانیه :

▪ سیستم ۱۰ Base ۵ :
۱۰ Base ۵ نـام سیـستمی است که در آن اطلاعات با سرعت ۱۰Mb/s در باند پایه (Base Band) در کابل هم محور RG-۸ منتقل می شود . در ۱۰ Base ۵ طول یک قطعه کابل حداکثر می تواند ۵۰۰ متر باشد . حداکثر سه قطعه کابل می توانند بوسیله دو تکرار کننده بهم متصل شده و شعاع عمل سیستم را تا ۱۵۰۰ متر افزایش دهند . برای اتصال ایستگاهها به سیستم ۱۰ Base ۵ از Transciever استفاده می شود . این Trnasciever ها به کابل RG-۸ وصل شده و بوسیله یک کابل رابط کوتاه به ایستگاه متصل می شوند . حداکثر تعداد ایستگاهها بر روی یک قطعه کابل ، ۱۰۰ عدد و کمترین فاصله بین دو ‏Transciever برابر ۵/۲ متر است .
▪ سیستم ۱۰ Base ۲ :
این سیستم اطلاعات را بـا سرعت ۱۰Mb/s در باند پایه در کابل هم محور RG-۵۸ منتقل می کند . این سیستم با نام Chipernet یا Thinnet نیز شناخته می شود . حداکثر طول کابل در این سیستم ۱۸۵ متر است ، اما بسیاری از بردهای شبکه امکان کار با کابلی به طول ۳۰۰ متر را دارند . نصب این سیستم نسبتـاً سـاده بوده و بعلت نداشتن هزینه Transciever ارزان است . هر ایستگاه بوسیله یک اتصال انشعابی (T Connector) به شبکه متصل می شود . حداکثر سه قطعه کابل را می توان بوسیله دو تکرار کننده به هم متصل کرد . کمترین فاصله مجاز بین دو ایستگاه در این سیستم ۵/۰ متر است . حداکثر ۳۰ ایستگاه را می توان بروی یک قطعه کابل RG-۵۸ قرار داد .
▪ سیستم ۱۰ Base T :
در ۱۰ Base T از سیم به هم تابیده (UTP) به عنوان محیط انتقال استفاده می شود . نصب این سیستم به علت استفاده از کابلهای از پیش نصب شده تلفن ، بسیار ساده و ارزان است . در این سیستم ، ایستگاههای شبکه بجای وصل شدن به یک کابل اصلی ، به یک دستگاه مرکزی بنام Concentrator متصل می شوند . این دستگاه ، ترافیک اطلاعاتی را هدایت نموده و در صورت بروز اشکال در شبکه ، امکان جدا کردن قسمت خراب را فراهم می کند . حداکثر طول مجاز کابل بین Cocentrator و یک ایستگاه ۱۰۰ متر است . این سیستم می تواند با قرارداد ISDN ( Integered Standard Data Network ) در یک شبکه کابل کار کند .
ـ اترنت و یا استاندارد IEEE ۸۰۲.۳ از توپولوژی bus ا ستفاده می کند
ـ در توپولوژی bus ، رسانه انتقال بین کلیه ایستگاه ها مشترک است .
ـ اترنت برای دسترسی به شبکه از پروتکل CSMA/CD استفاده می کند.
ـ سرعت انتقال داده ها در اترنت ۱۰ Mbps است.
ـ حداکثر اندازه یک Frame در اترنت ۱۵۱۲ بایت می باشد.
ـ کارت شبکه اترنت با سه نوع کانکتور( DIX,BNC,RJ-۴۵) به کار می رود.
ـ Base۲ ۱۰ یا ThinNet دارای ویژگی های زیر است : سرعت ۱۰ Mbps ، دارای باند پایه ، در هر سگمنت طول کابل کواکسیال با استفاده از کانکتور ۲۰۰ BNC متر است.
ـ ۱۰ BaseT رسانه انتقالی با ویژگی های زیر است : سرعت ۱۰ Mbps، دارای باند پایه ، استفاده از کابل UTP با کانکتور RJ-۴۵.
ـ ۱۰ BaseT به یک هاب یا تکرار کننده نیاز دارد.
ـ ۱۰ Base۵یا ThichNet دارای ویژگی های زیر است : سرعت ۱۰ Mbps، دارای باند پایه ، استفاده از کابل کواکسیال با کانکتور DIX و با طول برابر ۵۰۰ متر برای هر سگمنت .
ـ ۱۰ Base۵ به عنوان کابل اصلیbackbone ) ( بکار می رود و یک فرستنده / گیرنده خارجی اتصال ما بین کابل و کارت شبکه را برقرار می کند.
ـ حداکثر از چهار (Repeator) یا تکرار کننده می توان در اتر نت استفاده کرد.
استانداردهای مختلف با پهنای باند ۱۰۰ مگابیت در ثانیه :
ـ ۱۰۰ Baser –FX : با استفاده از فیبر نوری
ـ ۱۰۰ Base –T : با استفاده از کابل زوج به هم تابیده
ـ Base –T۴ : با استفاده از چهار جفت کابل به هم تابیده در حد متوسط تا بالا
ـ Base –TX : با استفاده از دو جفت کابل زوج به هم تابیده در حد بالا
ـ Base -VG: با استفاده از کابل زوج به هم تابیده در حد voice انتقال داده است .
ـ سرعت مبادله داده ها در اترنت سریع برابر ۱۰۰ Mbps است.
اترنت سریع می تواند از سه نوع رسانه انتقال استفاده کند که عبارتند از :‌
۱) ۱۰۰Base FX
۲) ۱۰۰Base TX
۳) ۱۰۰Base T۴.
ـ اترنت سریع همان فرمت Frame را استفاده می کند که در اترنت از آن استفاده می شود .
۱۰۰ Base T۴ از چهار جفت سیم CAT-۳ کابل ۱۰۰ Base TX, UTP از دو جفت سیم CAT-۵ کابل UTP و ۱۰۰Base از کابل فیبر نوری استفاده می کنند.
ـ اترنت سریع برای اتصال کارتهای شبکه به رسانه های انتقال مختلف از تکرار کننده های کلاس I استفاده می کند.
ـ اترنت سریع برای اتصال ایستگاه هایی که دارای کارت شبکه یکسان می باشند از تکرار کننده کلاس II استفاده می کند.
ـ در اترنت سریع استفاده از یک تکرار کننده کلاس I مجاز می باشد.
ـ اترنت سریع ، فقط از دو تکرار کننده کلاس II می تواند استفاده کند .
استاندارد پهنای باند ۱۰۰۰ مگابیت در ثانیه :
▪ Gigabit Ethernet : استاندارد IEEE به نام z۳/۸۰۲ که امکان انتقال با سرعت یک گیگا بیت در ثانیه را از طریق یک شبکه اترنت فراهم می کند .
کمیته IEEE ۸۰۲.۳z استاندارد های اترنت گیگا بیت را وضع کرد .
مشخصات اترنت گیگا بیت عبارتند از :
ـ مبادله داده ها با سرعت ۱۰۰۰ Mbps
ـ استفاده از فرمت IEEE ۸۰۲.۳
ـ عمل کردن در مدهای half –duphx
ـ Full-duplex
ـ استفاده از رسانه های انتقال مسی و فیبر نوری
ـ استفاده از روش CSMA/CD برای عملکرد halt-duplex .
اترنت گیگا بیت لایه فیزیکی را برای پرتوکل های زیر تعیین کرد :
۱) ۱۰۰۰ Base CX
۲) ۱۰۰۰ Base SX
۳) ۱۰۰۰ Base LX
۴) ۱۰۰۰ Base T.
▪ ۱۰۰۰ Base LX به معنی سرعت ۱۰۰۰مگا بیت بر ثانیه و باند پایه است . همچنین در آن L به معنی نور لیزری با طول موج بلند ۱۳۰۰ نا نو متر ، و X به معنی فیبر نوری چند حالته یا تک حالته می باشد.
▪ ۱۰۰۰ Base SX به معنی سرعت ۱۰۰۰ Mbps و باند پایه است . همچنین در آن S به معنی نور لیزری با طول موج کوتاه ۸۵۰ نانومتر می باشد .
▪ ۱۰۰۰ Base CX از کابل STP به عنوان رسانه انتقال استفاده می کند و ۱۰۰۰ Base T از کابل STP CAT-۵ UTP استفاده می کند.

LAN NETWORKING

اگر در محیط کار یا منزل خود با بیش از یک کامپیوتر سروکار دارید احتمالا به فکر افتاده اید که آنها را به یکدیگر متصل کرده و یک شبکه کوچک کامپیوتری راه بیا ندازید .
با اتصال کامپیوتر ها به یکدیگرمیتوانید چاپگرتان را بین همه انها به اشتراک بگذارید از طریق یکی از کامپیوتر ها که به اینترنت وصل است بقیه را نیز به اینترنت متصل کنید از هر یک از کامپیوتر ها به فایل های خود از جمله عکس ها اهنگ ها و اسنادتان دسترسی پیدا کنید به بازی هایی بپردازید که نه چند بازیکن با چند کامپیوتر نیاز دارند
وبلاخره این که که خروجی وسایلی چون DVD PLAYER یا وب کم را به سایر کامپیوتر ها ارسال کنید .
در این مقاله صمن معرفی روش های مختلف اتصال کامپیوتر ها به یکدیگر انخام تنضیمات دستی را برای بهره بردن از حد اقل مزایای یک شبکه کامپیو تری به شما نشان می دهیم .
ذکر این نکته هم لازم است که قسمت اصلی این مقاله به نصب نرم افزار اختصاص دارد اما در انتهای مطلب در خصوص ساختار شبکه و مسائل فیزیکی ان هم توضیهاتی داده ایم

روشهای اتصال:
برای اثصال کامپیوتر هایی که در فاصله ای نه چندان دور از یکدیگر قرار دارند راههای مختلفی وجود دارد که عبارتند از :
سیم کشی دیتا به صورت تو کار در حین ساخت ساختمان که امروز بسیار متداول است .
ذر این روش همان گونه که برای برق ساختمان از قبل نقشه می کشند و مثلا جای کلید ها و پریز ها را مشخص می کنند برای شبکه کامپیوتری هم نقشه کشی و سیم کشی می کنند .
قرار دادن سیم ها در کف اتاق و اتصال کامپیوتر هایی که در یک اتاق قرار دارند .
استفاده از فناوری بی سیم
ساتفاده از سیم کشی برق داخل ساختمان
استفاده از سیم کشی تلفن داخل ساختمان

هر یک روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند اما برای به اشتراک گذاشتن چاپگر فایل ها و اینتر نت باید کامپیوتر ها را به نحو صحیح و مناسبی تنظیم و آماده کنید و فرق نمی کند که کدام روش را انتخاب کرده باشید
به همین دلیل کار را از همین نقطه شروع می کنیم از آنجا که ویندوز های اکس پی و 98 پر استفاده ترین ویندوز ها در منازل و دفاتر کوچک هستند نحوه اشتراک گذاری منابع در این دو ویندوز را مورد بحث قرار می دهیم هر چند مورد سایر ویندوز ها مفاهیم تغییر نمی کند
گام های اولیه :
برای راه اندازی شبکه در منزل خود این سه کار را باید انجام دهیم :
1انتخاب فناوری مناسب شبکه که مورد نظر ما در این مقاله اترنت استاندارد است
2خرید و نصب سخت افزار مناسب این کار، که اصلی ترین آنها کارت شبکه برای هر یک از این کامپیوتر ها و یک هاب – سوییچ است
3تنظیم و آماده سازی سیستم ها به نحوی که بتوانند همدیگر را ببینند و با یکدیگر صحبت کنند

از این سه مرخله قدم سوم از همه مهم تر است .
ویندوز اکس پی قسمتی به نام NETWORK SETUP WIZARD دارد که تنظیمات شبکه را برای شما انجام می دهد .
به غیر از این متخصصان هستند که در ازای دریافت دستمزد ، شبکه شما را در محل راه می اندازند .
نام گذاری کامپیوتر ها به اشتراک گذاشتن چاپگر ها فایل ها و اتصالات اینترنتی ،اساسی ترین کارهایی هستند که این افراد برای شما انجام می دهند .
اما اگر با مشکلی مواجه بشوید یا تنظیمات کامپیوتر تان بهم بخورد ، باید بتوانید خودتان شبکه را تنظیم کنید .
کلا بد نیست مفاهیم و اصول راه اندازی یک شبکه کامپیوتری را بدانید تا به هنگام ضرورت خودتان بتوانید دست به کار شوید .
به طور کلی کار هایی که باید انجام دهید تا یک شبکه (( مرده)) را ((زنده)) کنید و به بهره برداری از ان بپر دازید ، از این قرار است :
نام گذاری کامپیوتر
دادن آدرس IP
به اشتراک گذاشتن فایل ها
به اشتراک گذاشتن چاپگر
انجام تنظیمات امنیتی
به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت

نام گذاری کامپیوتر:
بعد از نصب سخت افزار های مورد نیاز برای راه اندازی شبکه ، نیاز به نوبت به نصب نرم افزار های آن می رسد.
در اولین قدم باید برای تکتک کامپیوتر های موجود در شبکه خود اسمی منحصر به فرد و غیر تکراری انتخاب کنید .
علاوه بر اسم کامپیوتر اسم گروه کاری یا WORK GROUP هم مهم است . تمام کامپیوتر های یک شبکه باید عضو یک گروه کاری باشند .




ویندوز اکس پی :
برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز اکس پی این مراحل را دنبال کنید :
1-پنجره control panel را باز کنید
2-اگر حالت نمایش آیکون ها به صورت کلاسیک نیست روی لینک classic new کلیک کنید .در این حالت بر نامه system را اجرا کنید .
3-در کادر محاوره ظاهر شده صفحه computer name را انتخاب کنید
4-همان طور که ملا حظه می کنید کامپیوتر یک اسم کامل دارد و یک گروه کاری . روی دکمه chang کلیک کنید تا کادر محاوره بعدی ظاهر شود .
5-در کادر اول اسمی را تایپ کنید که می خواهید به کامپیوتر تان اختصاص دهید . این اسم هر چیزی می تواند باشد ، فقط نباید تکراری باشد . مثلا اسم کامپیونر اول را pc 1 بگذارید .
6-در کادر دوم اسمی را که می خواهید به گروه کاری خود اختصاص دهید وارد کنید .مثلا My office یا My Home یا هر چیز دیگر . حتی خود Work Group هم بد نیست .
7- در پایان OK و دوباره OK را بزنید . اگر ویندوز خواست ری استارت کند قبول کنید .
ویندوز 98
برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز 98 این مراحل را دنبال کنید:
1-با کلیک راست روی آیکون Network Neighborhood روی دسکتاپ گزینه ، properties را انتخاب کنید .
2-در کادر محاوره ظاهر شده ، به صفحه identification بروید .
3-در کادر اول ، اسم کامپیوتر و در کادر دوم اسم گروه کاری مورد نظر را بنویسید . بعد از تنظیم نام برای تک تک کامپیوتر ها و گذاشتن یک اسم برای کروه کاری تمام آنها ، کامپیوتر ها را دارای هویت کرده و در یک گروه جای داده اید . حالا نوبت به دادن آدرس IP میرسد .

آدرس IP
آدرس IP نشانی هر کامپیوتر در شبکه است . کامپیوتر از طریق این نشانی است که یکدیگر را در شبکه پیدا می کنند .
در هر شبکه آدرس IP هر کامپیوتر باید منحصر به فرد و غیر تکراری باشد .
در باره IP و آدرس دهی از این طریق ، زیاذ میتوان صحبت کرد ، اما از آنجا که در این مقاله قصد پرداختن به تئوری را نداریم بلا فاصله دست به کار می شویم . فقط ذکر این نکته را زروری میدانیم که آدرس IP در واقع یک شماره چهار قسمتی است . هر قسمت عددی از 0 تا 255 است که با علامت نقطه از قسمت بعدی جدا می شود .
مثلا 192.168.0.1 یک آدرس IP است . مفهوم دیگر Subnet Mask است ، که توضیح آن هم از حوصله این مقاله خارج است . فقط این را قبول کنید که در یک شبکه کوچک ، subnet mask را به صورت 255.255.255.0 تایین می کنیم .
در یک شبکه کوچک ، برای تمام کامپیوتر ها سه قسمت اول آدرس IP را یکسان می گیریم و فقط قسمت چهارم را برای هر کامپیوتر عدد متفاوتی را در نظر می گیریم .
مثلا در کامپیوتر اول آدرس 192.168.0.1 و برای کامپیوتر دوم آدرس 192.168.0.2 را می نویسیم و به همین ترتیب ذر بقیه کامپیوتر ها قسمت چهارم آدرس IP را عدد متفاوتی را می دهیم .

خوب بعدازانجام مراحل فوق می توانید از طریق آیکن ماي نت وورك پلاسيس سیستم های فعال در شبکه خودتان را ملاحظه کنید

Windows 7: How to Show a Custom Text Message Before

Logon through Group Policy Preferences

This function tested with Domain Controller 2008 and Windows 7 Client.

To create do the following:

1- Open Group Policy Management console.



2- Right click on Default Domain Policy and click Edit. (That is just test, if you use practice, please create new GPO)



3- Go to Computer Configuration\Preferences\Windows Settings\Registry.



4- Now create 2 new Registry Item. Right click on Registry, click New and click Registry Item.



5- For message header, use:

Hive: HKEY_LOCAL_MACHINE
Key Path: SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Policies\System
Value name: legalnoticecaption
Value type: REG_SZ
Value data: Your Message Header (For example: Welcome to Contoso Network)

Click OK.



6- For your message Text, use:

Hive: HKEY_LOCAL_MACHINE
Key Path: SOFTWARE\Microsoft\Windows\CurrentVersion\Policies\System
Value name: legalnoticetext
Value type: REG_SZ
Value data: Your Message Text (For example: This is Test Message)

Click OK.



7- Close GPO Edit and GPMC.

8- Open CMD and run GPUPDATE /FORCE command.



9- Restart your Windows 7 Client.

10- Press Ctrl + Alt + Delete to logon.

11- Now, User can see your Message, before logon:




Here is Message on Windows XP client.

اما در صورتي که تعداد فايل‏هاي شما زياد باشد، هر بار انتخاب اين گزينه و سپس انتخاب فايل مورد نظر از روي هارد زمان زيادي را صرف مي‏کند. در اين ترفند قصد داريم نحوه Attach نمودن سريع‏تر فايل‏ها را در Gmail براي شما بازگو نماييم.

 
بدين منظور:
دقت کنيد که بايستي از مرورگرهاي فايرفاکس يا گوگل کروم استفاده کنيد. در حال حاضر اين ترفند بر روي ساير مرورگرها نظير مرورگر Internet Explorer عمل نمي‏کند.

در ابتدا توسط مرورگر فايرفاکس يا کروم، وارد ايميل خود در Gmail شويد.

سپس بر روي Compose Mail جهت ارسال ايميل جديد کليک کنيد.

اکنون در محيط ويندوز به فولدري که فايل مورد نظر شما در آن قرار دارد برويد.

حال فايل را با استفاده از ماوس بگيريد و در پنجره مرورگر و در تبي که صفحه Campose Mail باز است و در قسمت Attach a file رها کنيد. خواهيد ديد که هنگامي که ماوس را بر روي اين قسمت از صفحه ايميل مي‏بريد، يک کادر رنگي با عنوان Drop files here نمايان مي‏شود که با رها کردن ماوس در اين کادر، فايل شروع به آپلود شدن مي‏کند.

شما مي‏توانيد بيش از يک فايل را نيز انتخاب کنيد و با انجام عمل Drag&Drop به صورتي که توضيح داده شد چندين فايل را به طور همزمان ضميمه کنيد.

تنها دقت کنيد که اين روش در حالت نحوه مشاهده Standard محيط Gmail امکان پذير است.

نحوه استفاده از فايروال ويندوز XP

امروزه از اينترنت در ابعاد گسترده و با اهدافی مختلف استفاده بعمل می آيد . يکی از نکات قابل توجه اينترنت ، تنوع استفاده کنندگان آن در رده های سنی مختلف و مشاغل گوناگون است. در ساليان اخير و به موازات رشد چشمگير استفاده از اينترنت خصوصا" توسط کاربران خانگی ، مشاهده شده است به محض شيوع يک ويروس و يا کرم جديد ، اغلب قربانيان را کاربرانی تشکيل می دهند که فاقد مهارت های لازم در جهت استفاده ايمن از اينترنت بوده و دارای يک سطح حفاظتی مناسب نمی باشند . کاربران اينترنت همواره در تيررس مهاجمان بوده و هميشه امکان بروز حملات وجود خواهد داشت .
برای استفاده ايمن از اينترنت ، می بايست اقدامات متعددی را انجام داد . قطعا" استفاده از فايروال يکی از اقدامات اوليه و در عين حال بسيار مهم در اين زمينه است . استفاده از اينترنت بدون بکارگيری يک فايروال ، نظير بازنگهداشتن درب ورودی يک ساختمان است که هر لحظه ممکن است افراد غيرمجاز از فرصت ايجاد شده برای ورود به ساختمان استفاده نمايند . با نصب و استفاده از يک فايروال ، ضريب مقاومت و ايمنی کاربران در مقابل انواع حملات افزايش خواهد يافت .
شرکت مايکروسافت اخيرا" Service Pack 2 ويندوز XP را عرضه نموده است ( نسخه های Professional و Home ) . يکی از ويژگی های مهم SP2 ، نصب پيش فرض يک فايروال است.
فايروال ويندوز XP که از آن با نام ( ICF ( Internet Connection Firewall نيز ياد می گردد به صورت پيش فرض ، فعال می گردد. پس از فعال شدن فايروال ، شاهد بروز تغييراتی گسترده در رابطه با عملکرد ويندوز بوده و ممکن است برخی برنامه ها ، ابزارها و يا سرويس ها در زمان اجراء با مشکلاتی مواجه گردند (بلاک شدن برخی از پورت های استفاده شده توسط برنامه ها و يا ساير ابزارهای کاربردی ) .
در اين مطلب قصد داريم به بررسی نحوه استفاده از فايروال ويندوز XP پرداخته و به برخی از سوالات متداول در اين زمينه پاسخ دهيم . احازه دهيد قبل از هر چيز با فايروال ها و جايگاه آنان در استفاده ايمن از شبکه های کامپيوتری ( اينترانت ، اينترنت ) بيشتر آشنا شويم .

فايروال چيست ؟
فايروال يک برنامه و يا دستگاه سخت افزاری است که با تمرکز بر روی شبکه و اتصال اينترنت ، تسهيلات لازم در جهت عدم دستيابی کاربران غيرمجاز به شبکه و يا کامپيوتر شما را ارائه می نمايد. فايروال ها اين اطمينان را ايجاد می نمايند که صرفا" پورت های ضروری برای کاربران و يا ساير برنامه های موجود در خارج از شبکه در دسترس و قابل استفاده می باشد. به منظور افزايش ايمنی ، ساير پورت ها غيرفعال می گردد تا امکان سوء استفاده از آنان توسط مهاجمان وجود نداشته باشد . در برخی موارد و با توجه به نياز يک برنامه می توان موقتا" تعدادی از پورت ها را فعال و پس از اتمام کار مجددا" آنان را غيرفعال نمود . بخاطر داشته باشيد که به موازات افزايش تعداد پورت های فعال ، امنيت کاهش پيدا می نمايد .
فايروال های نرم افزاری ، برنامه هائی هستند که پس از اجراء ، تمامی ترافيک به درون کامپيوتر را کنترل می نمايند( برخی از فايروال ها علاوه بر کنترل ترافيک ورودی ، ترافيک خروجی را نيز کنترل می نمايند) . فايروال ارائه شده به همراه ويندوز XP ، نمونه ای در اين زمينه است . فايروال های نرم افزاری توسط شرکت های متعددی تاکنون طراحی و پياده سازی شده است . تعداد زيادی از اينگونه فايروال ها، صرفا" نظاره گر ترافيک بين شبکه داخلی و اينترنت بوده و ترافيک بين کامپيوترهای موجود در يک شبکه داخلی را کنترل نمی نمايند .

ضرورت استفاده از فايروال
يک سيستم بدون وجود يک فايروال ، در مقابل مجموعه ای گسترده از برنامه های مخرب آسيپ پذير است و در برخی موارد صرفا" پس از گذشت چندين دقيقه از اتصال به اينترنت ، آلوده خواهد شد . در صورتی که تدابير و مراقبت لازم در خصوص حفاظت از سيستم انجام نگردد ، ممکن است کامپيوتر شما توسط برنامه هائی که به صورت تصادفی آدرس های اينترنت را پويش می نمايند ، شناسائی شده و با استفاده از پورت های فعال اقدام به تخريب و يا سوء استفاده از اطلاعات گردد .
بخاطر داشته باشيد با اين که استفاده از فايروال ها به عنوان يک عنصر حياتی در ايمن سازی محيط های عملياتی مطرح می باشند ولی تمامی داستان ايمن سازی به اين عنصر ختم نمی شود و می بايست از ساير امکانات و يا سياست های امنيتی خاصی نيز تبعيت گردد . باز نکردن فايل های ضميمه همراه يک Email قبل از حصول اطمينان از سالم بودن آنان ، پيشگيری از برنامه های جاسوسی معروف به Spyware و يا نصب برنامه های Plug-ins که با طرح يک پرسش از شما مجوز نصب را دريافت خواهند داشت ، نمونه هائی از ساير اقدامات لازم در اين زمينه است .
فايروال ها قادر به غيرفعال نمودن ويروس ها و کرم های موجود بر روی سيستم نبوده و همچنين نمی توانند نامه های الکترونيکی مخرب به همراه ضمائم آلوده را شناسائی و بلاک نمايند . به منظور افزايش ضريب ايمنی و مقاومت در مقابل انواع حملات ، می بايست اقدامات متعدد ديگری صورت پذيرد :

نصب و بهنگام نگهداشتن يک برنامه آنتی ويروس
استفاده از ويندوز Upadate ( برطرف نمودن نقاط آسيب پذير ويندوز و سرويس های مربوطه )
استفاده از برنامه های تشخيص Spyware
نصب Plug-ins از سايت های تائيد شده
نحوه فعال نمودن فايروال در ويندوز XP
در صورت نصب SP2 ويندوز XP ، فايروال به صورت پيش فرض فعال می گردد . برخی از مديران شبکه و يا افرادی که اقدام به نصب نرم افزار می نمايند ، ممکن است آن را غيرفعال کرده باشند .



برای آگاهی از وضعيت فايروال از پنجره Security Center استفاده می شود . بدين منظور مراحل زير را دنبال می نمائيم :

Start | Control Panel | Security Center
انتخاب گزينه Recommendations در صورت غيرفعال بودن فايروال
انتخاب گزينه Enable Now به منظور فعال نمودن فايروال


در صورتی که ويندوز XP بر روی سيستم نصب شده است ولی SP2 هنوز نصب نشده باشد ، پيشنهاد می گردد که در اولين فرصت نسبت به نصب SP2 ويندوز XP ، اقدام شود ( استفاده از امکانات گسترده امنيتی و فايروال ارائه شده ) .
نسخه های قبلی ويندوز نظير ويندوز 2000 و يا 98 به همراه يک فايروال از قبل تعبيه شده ارائه نشده اند . در صورت استفاده از سيستم های عامل فوق، می بايست يک فايروال نرم افزاری ديگر را انتخاب و آن را بر روی سيستم نصب نمود .

ضرورت توجه به امکانات ساير فايروال های نرم افزاری
فايروال ويندوز ، امکانات حفاظتی لازم به منظور بلاک نمودن دستيابی غيرمجاز به سيستم شما را ارائه می نمايد . در اين رابطه دستيابی به سيستم از طريق کاربران و يا برنامه های موجود در خارج از شبکه محلی ، کنترل خواهد شد . برخی از فايروال های نرم افزاری يک لايه حفاظتی اضافه را نيز ارائه داده و امکان ارسال اطلاعات و يا داده توسط کامپيوتر شما به ساير کامپيوترهای موجود در شبکه توسط برنامه های غير مجاز را نيز بلاک می نمايند ( سازماندهی و مديريت يک فايروال دوطرفه ) . با استفاده از اين نوع فايروال ها ، برنامه ها قادر به ارسال داده از کامپيوتر شما برای ساير کامپيوترها بدون اخذ مجوز نخواهند بود . در صورت نصب يک برنامه مخرب بر روی کامپيوتر شما ( سهوا" و يا تعمدا" ) برنامه فوق می تواند در ادامه اطلاعات شخصی شما را برای ساير کامپيوترها ارسال و يا آنان را سرقت نمايد . پس از نصب فايروال های دوطرفه ، علاوه بر تمرکز بر روی پورت های ورودی ( Incoming ) ، پورت های خروجی ( Outgoing ) نيز کنترل خواهند شد.

آيا می توان بيش از يک فايروال نرم افزاری را بر روی يک سيستم نصب نمود ؟
پاسخ به سوال فوق مثبت است ولی ضرورتی به انجام اين کار نخواهد بود. فايروال ويندوز بگونه ای طراحی شده است که می تواند با ساير فايروال های نرم افزارهای همزيستی مسالمت آميزی را داشته باشد ولی مزيت خاصی در خصوص اجرای چندين فايروال نرم افزاری بر روی يک کامپيوتر وجود ندارد . در صورت استفاده از يک فايروال نرم افزاری ديگر ، می توان فايروال ويندوز XP را غير فعال نمود .

در صورتی که بر روی شبکه از يک فايروال استفاده می گردد ، آيا ضرورتی به استفاده از فايروال ويندوز وجود دارد ؟
در صورت وجود بيش از يک کامپيوتر در شبکه ، پيشنهاد می گردد که حتی در صورتی که از يک فايروال سخت افزاری استفاده می شود ، از فايروال ويندوز XP نيز استفاده بعمل آيد . فايروال های سخت افزاری عموما" ترافيک بين شبکه و اينترنت را کنترل نموده و نظارت خاصی بر روی ترافيک بين کامپيوترهای موجود در شبکه را انجام نخواهند داد . در صورت وجود يک برنامه مخرب بر روی يکی از کامپيوترهای موجود در شبکه ، شرايط و يا پتانسيل لارم برای گسترش و آلودگی ساير کامپيوترها فراهم می گردد. فايروال ويندوز XP علاوه بر حفاظت کامپيوتر شما در خصوص دستيابی غيرمجاز از طريق اينترنت ، نظارت و کنترل لازم در رابطه با دستيابی غيرمجاز توسط کامپيوترهای موجود در يک شبکه داخلی را نيز انجام خواهد داد .
فايروال بر روی چه برنامه هائی تاثير می گذارد ؟
فايروال ويندوز با هر برنامه ای که تصميم به ارسال داده برای ساير کامپيوترهای موجود در شبکه داخلی و يا اينترنت را داشته باشد ، تعامل خواهد داشت . پس از نصب فايروال ، صرفا" پورت های مورد نياز برنامه های متداول مبادله اطلاعات نظير Email و استفاده از وب، فعال می گردند . در اين راستا و به منظور حفاظت کاربران ، امکان استفاده از برخی برنامه ها بلاک می گردد . سرويس FTP ( سرويس ارسال و يا دريافت فايل ) ، بازی های چند نفره ، تنظيم از راه دور Desktop و ويژگی های پيشرفته ای نظير کنفرانس های ويدئويی و ارسال فايل از طريق برنامه های ( IM ( Instant Messaging ، از جمله برنامه هائی می باشند که فعاليت آنان توسط فايروال بلاک می گردد . در صورت ضرورت می توان پيکربندی فايروال را بگونه ای انجام داد که پورت های مورد نياز يک برنامه فعال تا امکان مبادله اطلاعات برای برنامه متقاضی فراهم گردد .

چگونه می توان فايروال را برای يک برنامه خاص فعال نمود ؟
در صورتی که فايروال ويندوز فعال شده باشد ، اولين مرتبه ای که يک برنامه درخواست اطلاعات از ساير کامپيوترهای موجود در شبکه ( داخلی و يا اينترنت ) را می نمايد ، يک جعبه محاوره ای حاوی يک پيام هشداردهنده امنيتی فعال و از شما سوال خواهد شد که آيا به برنامه متقاضی اجازه مبادله اطلاعات با ساير برنامه ها و يا کامپيوترهای موجود در شبکه داده می شود و يا دستيابی وی بلاک می گردد . در اين جعبه محاوره ای پس از نمايش نام برنامه متقاضی با ارائه سه گزينه متفاوت از شما در رابطه با ادامه کار تعيين تکليف می گردد :

Keep Blocking : با انتخاب اين گزينه به برنامه متقاضی اجازه دريافت اطلاعات داده نخواهد شد .

Unblock : پس از انتخاب اين گزينه پورت و يا پورت های مورد نياز برنامه متقاضی فعال و امکان ارتباط با کامپيوتر مورد نظر فراهم می گردد . بديهی است صدور مجوز برای باز نمودن پورت های مورد نياز يک برنامه به شناخت مناسب نسبت به برنامه و نوع عمليات آن بستگی خواهد داشت . در صورتی که از طريق نام برنامه نمی توان با نوع فعاليت آن آشنا گرديد ، می توان از مراکز جستجو برای آشنائی با عملکرد برنامه متقاضی ، استفاده نمود .

Ask Me Later : با انتخاب گزينه فوق در مقطع فعلی تصميم به بلاک نمودن درخواست برنامه متقاضی می گردد.در صورت اجرای برنامه ، سوال فوق مجددا" مطرح خواهد شد .

در صورتی که يک برنامه بلاک شده است ولی بدلايلی تصميم به فعال نمودن و ايجاد شرايط لازم ارتباطی برای آن را داشته باشيم ، می توان به صورت دستی آن را به ليست موسوم به Exception اضافه نمود . ليست فوق حاوی نام برنامه هائی است که به آنان مجوز لازم به منظور فعال نمودن ارتباطات شبکه ای اعطاء شده است. برای انجام اين کار می توان مراحل زير را دنبال نمود :

Start | Control Panel | Security Center

کليک بر روی Windows Firewall از طريق Manage security settings for

انتخاب Add Program از طريق Exceptions

انتخاب برنامه مورد نظر ( از طريق ليست و يا Browse نمودن )

پس از انجام عمليات فوق ، می بايست نام برنامه مورد نظر در ليست Exception مشاهده گردد. در صورتی که قصد بلاک نمودن موقت فعاليت ارتباطی يک برنامه را داشته باشيم،می توان از Cehckbox موجود در مجاورت نام برنامه استفاده نمود . برای حذف دائم يک برنامه موجود در ليست Exception ، می توان از دکمه Delete استفاده نمود .
کاربرانی که دارای اطلاعات مناسب در رابطه با پورت های مورد نياز يک برنامه می باشند ، می توانند با استفاده از Add Port ، اقدام به معرفی و فعال نمودن پورت های مورد نياز يک برنامه نمايند . پس از فعال نمودن پورت ها ، وضعيت آنان صرفنظر از فعال بودن و يا غيرفعال بودن برنامه و يا برنامه های متقاضی ، باز باقی خواهند ماند . بنابراين در زمان استفاده از ويژگی فوق می بايست دقت لازم را انجام داد . اغلب از ويژگی فوق در مواردی که پس از اضافه نمودن يک برنامه به ليست Exception همچنان امکان ارتباط آن با ساير کامپيوتر و يا برنامه های موجود در شبکه وجود نداشته باشد، استفاده می گردد .

آيا فايروال با بازی های اينترنتی کار می کند ؟
پاسخ به سوال فوق مثبت است و فايروال ويندوز قادر به باز نمودن پورت های ضروری برای بازی های اينترنت و يا شبکه محلی است . در اين رابطه يک حالت خاص وجود دارد که ممکن است برای کاربران ايجاد مشکل نمايد. در برخی موارد ممکن است پيام هشداردهنده امنيتی که از شما به منظور ارتباط با ساير برنامه ها تعيين تکليف می گردد ، بر روی صفحه نمايشگر نشان داده نمی شود . همانگونه که اطلاع داريد اکثر بازی های کامپيوتری به منظور نمايش تصاوير سه بعدی بر روی نمايشگر و استفاده از تمامی ظرفيت های نمايش ، از تکنولوژی DirectX استفاده می نمايند . با توجه به اين موضوع که پس از اجرای يک بازی ، کنترل نمايش و خروجی بر روی نمايشگر بر عهده بازی مورد نظر قرار می گيرد ، امکان مشاهده پيام هشداردهنده امنيتی وجود نخواهد داشت . ( در واقع پيام پشت صفحه بازی مخفی شده است ) . بديهی است با عدم پاسخ مناسب به پيام هشداردهنده ، فايروال ويندوز امکان دستيابی شما به شبکه بازی را بلاک خواهد کرد . در صورت برخورد با چنين شرايطی در اکثر موارد با نگه داشتن کليد ALT و فشردن دکمه TAB می توان به Desktop ويندوز سوئيچ و پيام ارائه شده را مشاهده و پاسخ و يا واکنش مناسب را انجام داد . پس از پاسخ به سوال مربوطه می توان با فشردن کليدهای ALT+TAB مجددا" به برنامه مورد نظر سوئيچ نمود .
تمامی بازی های کامپيوتری از کليدهای ALT+TAB حمايت نمی نمايند . در چنين مواردی و به عنوان يک راهکار منطقی ديگر، می توان اقدام به اضافه نمودن دستی بازی مورد نظر به ليست Exception نمود ( قبل از اجرای بازی ) .

چرا با اين که نام يک برنامه به ليست Exception اضافه شده است ولی همچنان امکان ارتباط صحيح وجود ندارد ؟ علت اين امر چيست و چه اقداماتی می بايست انجام داد ؟
در صورت استفاده از يک فايروال سخت افزاری ، می بايست پورت های مورد نياز يک برنامه بر روی آن نيز فعال گردند . فرآيند نحوه فعال نمودن پورت بر روی فايروال های سخت افزاری متفاوت بوده و به نوع آنان بستگی دارد . مثلا" در اکثر روترهائی که از آنان در شبکه های موجود در منازل استفاده می شود ، می توان با استفاده از يک صفحه وب پارامترهای مورد نظر ( نظير پورت های فعال ) را تنظيم نمود . در صورتی که پس از بازنمودن پورت های مورد نياز يک برنامه مشکل همچنان وجود داشته باشد ، می توان برای کسب آگاهی بيشتر به سايت پشتيبانی مايکروسافت مراجعه نمود .

آيا باز نمودن پورت های فايروال خطرناک است ؟
با باز نمودن هر پورت ، کامپيوتر شما در معرض تهديدات بيشتری قرار خواهد گرفت . عليرغم باز نمودن برخی پورت ها به منظور بازی و يا اجرای يک کنفرانس ويدئويی ، فايروال ويندوز همچنان از سيستم شما در مقابل اغلب حملات محفاظت می نمايد. پس از معرفی يک برنامه به فايروال ويندوز ، صرفا" در زمان اجرای اين برنامه پورت های مورد نياز فعال و پس از اتمام کار ، مجددا" پورت های استفاده شده غيرفعال می گردند . در صورتی که به صورت دستی اقدام به باز نمودن پورت هائی خاص شده باشد، پورت های فوق همواره باز شده باقی خواهند ماند . به منظور حفط بهترين شرايط حفاظتی و امنيـتی ، می توان پس از استفاده از پورت و يا پورت هائی که با توجه به ضرورت های موجود فعال شده اند ، آنان را مجددا" غيرفعال نمود ( استفاده از checkbox موجود در مجاورت برنامه در ليست Exception ) .

چگونه می توان صفحه مربوط به نمايش پيام های هشداردهنده امنتي فايروال ويندز را غيرفعال نمود ؟
در صورتی که فايروال ويندز را اجراء نکرده باشيد و مرکز امنيت ويندوز (WSC ) قادر به تشخيص فايروال استفاده شده بر روی سيستم شما نباشد ، شما همواره يک پيام هشداردهنده امنيتی فايروال را مشاهده خواهيد کرد . برای غيرفعال نمودن اين چنين پيام هائی می توان مراحل زير را انجام داد :

Start | Control Panel | Security Center

در بخش Windows Security Center ، بر روی دکمه Recommendation کليک نمائيد . در صورتی که دکمه فوق مشاهده نشود ، فايروال ويندوز فعال است )

انتخاب گزينه I have a firewall solution that I'll monitor myself

پس از انجام عمليات فوق ، ويندوز وضعيت فايروال را اعلام نخواهد کرد . رويکرد فوق در مواردی که از يک فايروال سخت افزاری و يا نرم افزاری خاص استفاه می شود ، پيشنهاد می گردد . بدين ترتيب مرکز امنيت ويندوز ، وضعيت فايروال را مانيتور نخواهد کرد .

و اما نکته آخر و شايد هم تکراری !
برای استفاده ايمن از اينترنت ، می بايست اقدامات متعددی را انجام داد . قطعا" استفاده از فايروال يکی از اقدامات اوليه و در عين حال بسيار مهم در اين زمينه است . يک سيستم بدون وجود يک فايروال ، در مقابل مجموعه ای گسترده از برنامه های مخرب آسيپ پذير است و در برخی موارد صرفا" پس از گذشت چندين دقيقه از اتصال به اينترنت ، آلوده خواهد شد . با استفاده از يک فايروال ، ضريب مقاومت و ايمنی کاربران در مقابل انواع حملات افزايش می يابد.

در اين مقاله سعي ميکنم به شما ياد بدم چه جوري IP خودتون را با يه IP ديگه از همون Range عوض کنيد.

هر موقع که به اينترنت وصل ميشيد، پروتکل DHCP به شما يه IP تخصيص ميده. عوض کردن اين IP کار چندان سختي نيست و البته ميتونه مفيد هم باشه!


موقعي که شما تحت حمله DDoS هستين يا وقتي که ميخواين تمامي درخواستها به يه وب سرور رو به طرف خودتون Redirect کنين يا فرضاً وقتي که IP شما بسته شده و ميخواين به جاي اون از يه IP ديگه در Range خودتون استفاده کنين و يا ... به تغيير دادن IP احتياج پيدا ميکنين.


چگونه آي پي خود را عوض كنيم؟


در اين مقاله سعي ميکنم بتون ياد بدم چه جوري IP خودتون را با يه IP ديگه از همون Range عوض کنين. هر موقع که به اينترنت وصل ميشين، پروتکل DHCP به شما يه IP تخصيص ميده. عوض کردن اين IP کار چندان سختي نيست و البته ميتونه مفيد هم باشه! موقعي که شما تحت حمله DDoS هستين يا وقتي که ميخواين تمامي درخواستها به يه وب سرور رو به طرف خودتون Redirect کنين يا فرضاً وقتي که IP شما بسته شده و ميخواين به جاي اون از يه IP ديگه در Range خودتون استفاده کنين و يا ... به تغيير دادن IP احتياج پيدا ميکنين.

) اطلاعات مورد نياز

قبل از اينکه شما بتونين IP خودتون رو عوض کنين، بايد يه سري اطلاعات جمع کنين. اين اطلاعات عبارتند از: محدوده IP شما، Subnet Mask، مدخل (Gateway) پيش گزيده، سرور DHCP و سرورهاي DNS


1. به دست اوردن محدوده IP: بدست اوردن IP Range اصلاً سخت نيست! فرض کنيد IP شما 24.193.110.255 باشه. شما ميتونين به طور مشخص از محدوده زير براي IP جديد خودتون انتخاب کنين:



24.193.110.1 < [آي پي جديد] < 24.193.110.255


اميدوارميم بلد باشين IP خودتونو بدست بيارين!!


2. به دست اوردن Subnet Mask، مدخل، سرور DHCP و DNS: به دست اوردن اينها هم ساده‌س! يه خط فرمان DOS باز کنين و توش تايپ کنين ipconfig /all شما حالا بايد بتونين يه چيزي شبيه به اين ببينين:



Host Name . . . . . . . . . . . . : My Computer Name Here

Primary Dns Suffix . . . . . . . :

Node Type . . . . . . . . . . . . : Unknown

IP Routing Enabled. . . . . . . . : No

WINS Proxy Enabled. . . . . . . . : No



Ethernet adapter Local Area Connection:



Connection-specific DNS Suffix . : xxxx.xx.x

Description . . . . . . . . . . . : NETGEAR FA310TX Fast Ethernet Adapter (NGRPCI)

Physical Address. . . . . . . . . : XX-XX-XX-XX-XX-XX

Dhcp Enabled. . . . . . . . . . . : Yes

Autoconfiguration Enabled . . . . : Yes

IP Address. . . . . . . . . . . . : 24.xxx.xxx.xx

Subnet Mask . . . . . . . . . . . : 255.255.240.0

Default Gateway . . . . . . . . . : 24.xxx.xxx.x

DHCP Server . . . . . . . . . . . : 24.xx.xxx.xx

DNS Servers . . . . . . . . . . . : 24.xx.xxx.xxx

24.xx.xxx.xx

24.xx.xxx.xxx

Lease Obtained. . . . . . . . . . : Monday, January 20, 2003 4:44:08 PM

Lease Expires . . . . . . . . . . : Tuesday, January 21, 2003 3:43:16 AM



خوب! اين تموم اطلاعاتي بود که نياز داشتين. بهتره اون خط فرمان DOS رو باز نگه دارين يا اينکه اطلاعاتش رو کپي کنين. (براي کپي کردن، متن رو انتخاب کنين و يکبار روش کليک کنين)


3. عوض کردن IP : براي عوض کردن IP خودتون، اول بايد يه IP انتخاب کنين (يادتون نره که تو محدوده باشه!) به نظر من بهتره اول مطمئن بشين که اين IP جديد مُرده! (همون Dead) بلدين که چطوري؟ اين IP رو پينگ کنين و اگه Time Out داد مطمئن باشين که ميشه ازش استفاده کرد. حالا در Control Panel بريد به Network Connections و روي Connection فعال دابل کليک کنين. دکمه Properties رو بزنين و بريد به برگه Networking. حالا (Internet Protocol (TCP/IP رو انتخاب کنين و دکمه Properties رو بزنين. در پنجره جديدي که باز شده، قسمتهاي Use the following IP address و Use the following DNS server addresses رو با توجه به اطلاعاتي که در قسمت 2 به دست اوردين پر کنين. در قسمت اول، IP اي رو که انتخاب کرديد (IP جديد) و در قسمت دوم، آدرس DNS Server رو وارد کنين. حالا تغييرات رو ثبت و تأييد کنين. فقط يه تست کوچيک مونده! در مرورگر خودتون، آدرس يه سايت رو وارد کنين. اگه صفحه سايت اومد، بدونين که با IP جديد دارين کار ميکنين. براي اينکه مطمئن بشين که تغييرات اعمال شدن، دوباره در خط فرمان DOS تايپ کنين ip config /all اگه پس از اجراي اين دستور، IP و DNS جديد رو ديديد، بدونين که درست عمل کرديد.


حملات DDoS و DoS

اگه فايروال شما نشون بده که شما تحت يه حمله DDoS هستين، اين معمولاً موقعيه که شما داريد از طرف يک يا چند تا IP از طريق UDP مورد حمله قرار ميگيرين. در اين حالت شما ميتونين با استفاده از روش "عوض کردن IP" که در بالا توضيح داده شد، از خودتون محافظت کنين.


وب سرورها و سرويس هاي ديگه

اگه شما ميدونين که در محدوده IP شما يه وب سرور قرار داره، ميتونين IP اون رو بدزدين و خودتون يه وب سرور بشين! به اين ترتيب هر درخواست DNS اي که براي اون IP ارسال بشه، به شما Redirect ميشه و به جاي اون سايت، صفحه شما نشون داده ميشه!
البته دزديدن IP معمولاً کار درستي نيست! چون ممکنه به بستن حساب شما منجر بشه.

مشکل عجیب آیفون ۵ سفید

مشکل عجیب آیفون ۵ سفید:این روزها پشت سر هم ایرادهای آیفون ۵ یکی پس از دیگری رو می شوند. بعد از از اینکه اخباری در مورد عملکرد ضعیف سرویس نقشه آی او اس و همچنین نارضایتی کاربران از خراشیدگی قاب آیفون جدیدشان نوشتیم، حالا مشکل جدید دیگری پیدا شده است: رخنه نور. طبق گفته تعدادی از خریداران آیفون ۵ سفید، بین شیشه نمایشگر و آنتن آلومینیومی مقدار بسیار کمی نور از داخل گوشی بیرون می زند. مشخص نیست که آیا این مشکل فقط در تعدادی از مدل های آیفون ۵ وجود دارد یا اینکه همه مدل های آن چنین مشکلی دارند.

این رخنه نور فقط وقتی قابل مشاهده است که آیفون ۵ را در زیر نور کم یا یک فضای کاملا تاریک قرار دهید.

برخی از کاربرانی که مشکل مدل خود را به اپل استور گزارش داده بودند، یک گوشی جدید تحویل گرفتند ولی جالب اینجاست که یکی از خریداران می گوید که آیفون ۵ جدیدی که به او دادند باز هم همان مشکل قبلی را داشت!

پرونده ویژه NFC منتشر شد!

NFC (سرنام Near Frield Communication) موضوع یکی از پرونده‌های ویژه شماره ۱۲۴ ماهنامه شبکه است که تلاش شده هم از جنبه فنی و هم از جنبه کارکرد، مزیت‌ها و کاستی‌های آن مورد بررسی قرار گیرد.

شاید زمانی که بسیاری از شرکت‌های اروپایی و به‌ویژه امریکایی بیشتر بر افزایش امکانات دوربرد، پیچیده و پرهزینه شبکه‌ها و تجهیزات موبایل خود تمرکز کرده‌ بودند، شرکت‌های خاور دور به این فکر می‌کردند که چطور می‌‌توانند از تلفن‌های همراه در مواردی به ظاهر ساده، اما مفید نیز بهره ببرند، زیرا گاهی توجه به راهکارهای پیچیده و کلان، باعث می‌شود تا موارد ساده‌ اما با اهمیت از دیده‌ها پنهان بمانند. و این‌گونه شد که فناوری NFC که از مدت‌ها پیش نقش دستیار اطلاعاتی و خدماتی شهروندان را برای  برخی از کشورهای مشرق زمین بازی می‌کرد برای مردم مغرب زمین در حکم یک سرویس تقریباً جدید ظاهر شد؛ آن‌قدر جدید که به عنوان مثال تا چندی پیش هنوز مشخص نبود که آیا تا پیش از آغاز بازی‌های المپیک ۲۰۱۲ لندن طرح استفاده از NFC عملیاتی خواهد شد یا خیر.
NFC  (سرنام Near Frield Communication) موضوع یکی از پرونده‌های ویژه شماره ۱۲۴ ماهنامه شبکه است که تلاش شده هم از جنبه فنی و هم از جنبه کارکرد، مزیت‌ها و کاستی‌های آن مورد بررسی قرار گیرد. ایده و اساس کار این فناوری ساده‌است، اما کاربردهای آن به قدری جالب و مفید است که درشگفت می‌مانیم چرا تاکنون چنان که باید، جدی‌گرفته نشده‌است. تصور این موضوع ‌که با گرفتن گوشی همراه جلوی تابلوی تبلیغاتی یک کالا یا سرویس فرضی، همه آن اطلاعاتی که برای دریافت آن‌ها باید با یکی از نمایندگی‌های شرکت مربوطه تماس می‌گرفتیم، به سادگی و به‌سرعت روی گوشی‌مان دانلود می‌شوند، هیجان‌انگیز است. این فناوری که شکلی تکامل‌یافته‌تر از RFID است می‌تواند چشم‌اندازهایی نو را در عرصه پرداخت‌های الکترونیک، امنیت فیزیکی-الکترونیکی، آگهی و تبلیغات و مواردی از این قبیل، فرارویمان بگذارد.

پرونده ویژه پیش‌رو با عنوان «NFC، گامی بلند در برد کوتاه» شامل ۳ مقاله است که در آن این فناوری را از جنبه‌های مختلفی نظیر فناوری، کاربردها، تلاش‌های گوگل در این زمینه و…  بررسی کرده‌ایم.‌ ابتدا مقاله اول با عنوان «NFC، ارتباطی نوین با برد کوتاه» به قلم آقای علی حسینی ، برگرفته از مطلبی است که توسط دن نوسوویتز در سایت پاپیولار‌ساینس منتشر شده و به شرح مفهوم فناوری NFC پرداخته است.  «حالا،  وقت نمایش NFC  است» عنوان مقاله دوم است که از دیدگاهی عمیق تر ماهیت NFC، نحوه کار و استفاده از آن را مورد بررسی قرار می دهد. در انتها و در مقاله «کیف پول‌، پَر!» به معرفی سرویس جدید گوگل در زمینه پرداخت الکترونیک توسط موبایل با نام Google Wallet می پردازد.

نسل های مختلف تلفن همراه

 در سوم آوریل سال ۱۹۷۳ مارتین کوپر، مدیر و محقق شرکت موتورلا برای ایجاد ارتباط بی‌سیم بین انسان‌ها دستگاهی به نام ‘Cell phone’ را اختراع کرد. حال چندین سال از آن زمان می‌گذرد و تلفن همراه بطور جدی وارد زندگی اکثریت مردم دنیا شده، به گونه‌ای که به عنوان یکی از لوازم ضروری در طول روز مورد استفاده قرار می‌گیرد و نبود آن در دنیای کنونی تقریبا غیر ممکن به نظر می‌رسد.

یکی از موارد قابل توجه در استفاده از تلفن همراه نسل‌های مختلف آن بوده که در هر دوره نسبت به دوره قبل پیشرفت‌هایی داشته است. وقتی صحبت از نسل‌های مختلف موبایلاست،حرف G که از ابتدای کلمه Generation به معنای نسل انتخاب شده، به کار برده می‌شود. بطور مثال وقتی کسی از شبکه ۴G صحبت می‌کند منظور یک شبکه بی‌سیم بر اساس فناوری نسل چهارم است. حال با هم به بررسی این نسل‌ها می‌پردازیم :

۰G

0G به فناوری ارتباط موبایل پیش از ارایه تلفن‌های همراه، یعنی تلفن‌ رادیویی که در برخی از ماشین‌ها تعبیه شده بود، اشاره دارد. یکی از این فناوری‌ها، ARP (Autoradiopuhelin) است که در سال ۱۹۷۱ در فنلاند به عنوان اولین شبکه تلفن همراه اجتماعی و عمومی شروع به کار کرد.

۱G

1G (یا ۱-G) خلاصه عبارت “فناوری تلفن بی‌سیم نسل اول” است که در دهه هشتاد با معرفی فناوری‌های AMPS در آمریکا و ترکیب TACS و NMT در اروپا آغاز شد.

 اولین نسل سرویس‌ برای سلفون‌ها، سرویس آنالوگ بود که تنها برای انتقال صوت طراحی شده و برای SMS و سایر سرویس‌ها در نظر گرفته نشده بود و براساس تعویض مدار (Circuit Switching) عمل می‌کرد. در این نسل به محض آنکه یک تماس برقرار شود، اتصالی برای شما آغاز می‌شود و این ارتباط تا زمانی‌که شما تماس را قطع کنید ادامه پیدا می‌کند. در نتیجه صورت حساب شما صرف نظر از اینکه چقدر مکالمه اتفاق افتاده است، برای مدت زمان مکالمه محاسبه می‌شود. این سرویس با کیفیت پایین، تجهیزات گران و در بسیاری از موارد با کیفیت نه چندان مناسب ارایه می‌شد.

از پروتکل‌های نسل اول می‌توان به Mobitex ،Hicap ،AMPS/TACS/ETACS ،NMT و Data TAC اشاره کرد.

۲G

2G (یا ۲-G) خلاصه عبارت “فناوری تلفن بی‌سیم نسل دوم” است. در اوایل دهه نود اولین شبکه‌های سلولی دیجیتال به وجود آمد که مزایای قابل توجه بسیاری نسبت به شبکه‌های آنالوگ داشت. در واقع جابه‌جایی از نسل اول به دوم، جابه‌جایی از آنالوگ به دیجیتال بود. این تغییر امکان ذخیره‌سازی، کپی، رمزگذاری و فشرده‌سازی داده‌ها و اجازه انتقال اطلاعات بدون خطر از دست رفتن آن‌ها و نیز اصلاح خطا را فراهم می‌کرد. به علاوه، در این شبکه‌ها امنیت ارتقا یافته، کیفیت صدا و ظرفیت کلی نیز افزایش یافته بود. همان‌گونه که گفته شد در نسل دوم انتقال صوت به‌صورت دیجیتال انجام می‌گرفت و در مجموع توانست بسیاری از معایب نسل اول را برطرف کند.

این فناوری سرویس‌های داده سلولی بی‌سیم، سرویس‌هایی مانند دسترسی به اینترنت با سرعت ۴/۱۴ کیلوبیت بر ثانیه (تئوری) و ۶/۹ تا ۲/۱۹ کیلوبیت بر ثانیه (واقعی) را فراهم می‌کرد. نسل دوم مانند گذشته دارای سیستم تعویض مدار بود و شما همچنان برای مدت زمان مکالمه هزینه پرداخت می‌کردید در نتیجه این روش مطلوب و مقرون به صرفه‌ای برای انتقال داده نبود.

فناوری نسل دوم را با توجه به نوع ترکیب استفاده شده، می‌توان به دو استاندارد کلیTDMA-based  و CDMA-based تقسیم کرد، البته از استاندارد‌های نسل دوم می‌توان مواردی چون GSM ،CSD ،CDMAOne ،D-AMPS ،CDPD ،iDEN ،PDC و PHS را بر شمرد.

۲٫۵G

2.5G را می‌توان گامی بین دو فناوری بی‌سیم ۲G و ۳G در نظر گرفت. در واقع عبارت “نسل دو و نیم” برای توصیف سیستم‌های نسل دومی که یک دامنه “تعویض بسته (Packet Switching)” به همراه دامنه “تعویض مدار (Circuit Switching)” را انجام می‌دهند، مورد استفاده قرار می‌گیرد. با در نظر گرفتن این موضوع که از روش پوشش شکاف‌های زمانی برای سرویس‌های داده تعویض مدار (HSCSD) استفاده می‌شود، فراهم کردن خدمات سریع‌تر ضروری نیست. این نسل تنها برای اهداف بازرگانی ایجاد شد و در حال حاضر در بسیاری از کشورها در دسترس است. از استاندارد‌های این نسل می‌توان به HSCSD ،GPRS ،EDGE/EGPRST ،CDMA2000 و WiDEN اشاره کرد.

۳G

3G (یا ۳-G) خلاصه عبارت “فناوری تلفن بی‌سیم نسل سوم” است. سرویس‌هایی که وابسته به نسل سوم می‌باشند توانایی‌ انتقال داده‌های صوتی (تماس تلفنی) و داده‌های غیر صوتی (مانند دانلود اطلاعات، جابه‌جایی نامه‌های الکترونیک و پیغام‌های فوری) را دارا هستند. تحول اساسی و بزرگ در نسل‌های مختلف موبایل در همین نسل اتفاق افتاد و از این نسل شروع شد. در واقع جابه‌جایی از نسل دوم به سوم انقلابی دیگر است که از سیستم تعویض بسته‌ها (Packet Switching) به جای تعویض مدار (Circuit switching) استفاده می‌کند.

برای مصرف کننده، فناوری تعویض بسته‌ها دارای دو مزیت است. اول آن‌که کالایی که فروخته می‌شود بسته‌ها هستند نه مدت زمان ارتباط، در نتیجه مدل هزینه بر اساس داده‌ها طراحی شده است. به طور مثال ارسال یک مگابایت اطلاعات ممکن است هزینه‌ای برابر با ۶ تا ۷ دلار (این هزینه بر اساس تعرفه‌های اپراتور هر کشور تعیین می‌شود) داشته باشد. البته با در نظر گرفتن این موضوع که هر بسته به مقدار ناچیزی اطلاعات (سربار) برای کنترل و هدایت هر بسته احتیاج دارد. در نتیجه اطلاعات حقیقی ارسال شده کمتر از یک مگابایت خواهد بود.

مزیت دوم را باید فعال بودن اینترنت به شمار آورد که در آن احتیاج به اتصال به اینترنت و قطع ارتباط نبوده و ارتباط همیشه برقرار است.

از مزایای دیگری که باید برشمرده شود، افزایش سرعت ارتباط است که در حالت تئوری حداکثر ۱۱۵ کیلو بیت بر ثانیه اعلام شده است اما سرعت حقیقی آن ۵۶ کیلو بیت بر ثانیه می‌باشد.

فناوری ۳G که پاسخی به نیازهای ارتباطات راه دور بین‌المللی بود و در اصل گمان می‌شد که تنها استانداردی یکپارچه و جهانی باشد اما در عمل به سه گروه تقسیم شد:

UMTS ( W-CDMA)

این فناوری بر مبنای W-CDMA بود و در برخی از کشورهای اروپای مرکزی که از GSM استفاده می‌کردند ترجیح داده شد. UTMS به وسیله سازمان ۳GPP که مسئول استانداردهای GSM ،GPRS و EDGE نیز بود اداره می‌شد.

CDMA2000

یکی دیگر از استانداردهای مهم نسل سوم بوده که از توسعه CDMA به وجود آمده است.

TD-SCDMA

این استاندارد یکی دیگر از استانداردهای فناوری نسل سوم بوده که کمتر شناخته شده است و در جمهوری چین توسط شرکت‌های Datang و Siemens توسعه داده شد.

۴G

4G (یا ۴-G) خلاصه عبارت “فناوری تلفن بی‌سیم نسل چهارم” است و دو ایده متفاوت که با یکدیگر همپوشانی دارند را توصیف می‌کند. نسل چهارم تلفن‌های همراه در سال ۲۰۰۸ ارائه شد و دسترسی بی‌سیم متحرک، با سرعت بسیار بالای انتقال داده از ۱۰ مگابیت‌ بر ثانیه به بالا را مهیا کرده و همچنین ظرفیت شبکه بسیار افزایش یافته و از داده‌های چند رسانه‌ای حمایت می‌کند. به گونه‌ای که مشاهده برنامه‌های تلویزیونی با آن به راحتی امکان پذیر است. در این نسل انتقال صدا، تصویر و داده بر مبنای آدرس IP صورت می‌گیرد. از استاندارد‌های این نسل می‌توان E-UTRA و WiMAX-Advanced را نام برد.

مشخصات و ویژگی‎ ‎های نسل چهارم:‏

‏۱-سرعت بالا: سیستم‌های ‏G‏۴ باید سرعت پیک بیش از ‏Mb/s‏۱۰۰ را در حالت ساکن  و میانگین ‏Mb/s‏۲۰ را در حال ‏حرکت ارائه دهند.‏

‏۲- ظرفیت بالای شبکه: ظرفیت شبکه باید حداقل ۱۰ ‏برابر بیشتر از سیستم‌های ‏G‏۳ باشد. که این مقدار زمان ‏Download‏ یک فایل ‏M byte‏۱۰ را در سیستم های ‏G‏۴ به ۱ ‏ثانیه کاهش می‌دهد که این زمان در سیستم‌های ‏G‏۳ معادل ‏‏۲۰۰ ثانیه برآورد شده است. از طرف دیگر قابلیت ‏ارائه ویدئو با کیفیت بالا به تلفن‌ها و تجربة واقعیت ‏مجازی در صفحات نمایش گوشی ها را نیز ارائه می‌کند.‏

‏۳- فراگشت سریع و بی سیم بین شبکه‌های مختلف: ‏شبکه‌های بی‌سیم ‏G‏۴ باید از جابجایی عمومی بین شبکه‌های ‏موبایل و شبکه‌های بی‌سیم مختلف پشتیبانی  کنند.‏

‏۴- پشتیبانی از چند رسانه‌های نسل جدید: شبکة ‏G‏۴ باید قادر به پشتیبانی از مقدار زیاد دیتای ‏انتقالی با سرعت بالا و با هزینة پایین‌تر از هزینه‌های ‏معمول باشد. ‏

۵G

همانطور که تلفن های هوشمند در حال پیشرفت هستند، شبکه های ارتباطی آنها نیز پیشرفت می کند. در حالی که نسل چهارم شبکه تلفن همراه (۴G) در کشورهای مختلف دنیا در حال فراگیر شدن است، زمان کار روی نسل بعدی فرا رسیده و به نظر می رسد که بریتانیا قصد دارد در این مسیر جزو پیشگامان باشد.

آنها یک مرکز تحقیق و توسعه برای نسل پنجم شبکه تلفن های همراه (۵G) راه اندازی کرده و بودجه ای ۵۶ میلیون دلاری برای آن اختصاص داده اند. حدود ۱۹ میلیون دلار از این بودجه توسط دولت تامین می شود و بقیه آن توسط شرکت های همکار این مرکز یعنی هووایی، سامسونگ، تلفونیکا، فوجیتسو و رود-شوارز تامین خواهد شد.

قرار است این مرکز محلی برای تحقیق و توسعه نسل پنجم شبکه همراه برای تلفن های هوشمند باشد و آنها می خواهند که فراتر از آمار و ارقام فعلی عمل کنند. گفته می شود نخستین آزمایش های عملی شبکه ۵G در پایان سال ۲۰۱۳ انجام خواهد شد و این پتانسیل را دارد که طی ۱۰ سال آینده به شبکه ای فراگیر و کاربردی بدل شود.

قرار است در دانشگاه Surrey محلی به وسعت ۵ کیلومتر مربع برای تست و توسعه این شبکه اختصاص پیدا کند. اینجا یک زمین بازی برای شرکت های سازنده تلفن همراه خواهد بود و آنها این امکان را خواهند داشت تا به این مرکز بیایند و دستگاه های خودشان را برای شبکه نسل پنجم آزمایش کنند.

هر کدام از دکل های مخابراتی نسل پنجم، پهنای باندی تا ۱۰ گیگابیت خواهند داشت و در این حالت هر کدام از تلفن های هوشمند قادر خواهند بود که اینترنتی با سرعت ۲۰۰ مگابیت در ثانیه داشته باشند. هر چند فعلا این اعداد روی کاغذ هستند و باید ببینیم در عمل شاهد چه عملکردی خواهیم بود.

کافی است به ۱۰ سال آینده و اینترنت ۲۰۰ مگابیتی روی تلفن همراه فکر کنید تا تحول بزرگ در مسیر را بهتر ببینید.

ترکیب USB 3.0 و کارت شبکه در KANEX DUALROLE

همانطور که احتمالاً مطلع هستید، اپل پورت Ethernet  را از  Macbook Air و  Macbook Pro with  Retina Display خودش حذف کرده است. اگرچه شما می توانید یک کارت شبکه USB اضافه کنید، ولی طبیعتاً یکی از پورتهای “ارزشمند” را اشغال خواهد کرد. DualRole  محصول Kanex می تواند همان راهکار عالی مورد نظر شما باشد، چرا که یک Gigabit Ethernet را بدون برداشتن پورت USB در اختیارتان قرار می دهد، و در عوض دو پورت دیگر به آن می افزاید.

DualRole دو در یک، آنگونه که از نامش پیداست، دو کار را انجام می دهد. این ابزار، هاب USB 3.0 را با یک کارت شبکه USB ترکیب می کند؛ و یک پورت یو اس بی Macbook Air/Macbook Pro Retina شما را به سه پورت USB برای اتصال لوازم جانبی بیشتر، و یک پورت Gigabit Ethernet برای اتصال شبکه سیمی، تبدیل می کند. پورتهای USB 3.0 با USB 2.0 هم تطبیق دارند، و پورت Ethernet از Wake-on-LAN، تشخیص تقاطع جفت به هم پیچیده و خوداصلاحی و همچنین Full-duplex باHalf -duplex با کارکرد backpressure پشتیبانی می کند.

Kanex DualRole برق مورد نیاز خود را از USB تأمین می کند، ولی کاربران می توانند یک آداپتور برق اختیاری را مورد استفاده قرار دهند تا برق بیشتری برای پورتهای USB 3.0 تأمین شود. قیمت این ابزار ۶۹ دلار است.

مشکلات شبکه را برطرف کنید

وقتی می‌گوییم شبکه مشکل دارد، یعنی یک بخش از شبکه قطع شده و میان دو دستگاه ارتباط برقرار نمی‌شود. این مشکل می‌تواند در روتر بی‌سیم یا مودم ADSL اینترنت یا هر دستگاه دیگر متصل به شبکه وجود داشته باشد…

وقتی می‌گوییم شبکه مشکل دارد، یعنی یک بخش از شبکه قطع شده و میان دو دستگاه ارتباط برقرار نمی‌شود. این مشکل می‌تواند در روتر بی‌سیم یا مودم ADSL اینترنت یا هر دستگاه دیگر متصل به شبکه وجود داشته باشد. اگر‌چه بیشتر مشکلات شبکه به نوع ارتباط و آدرس IP و تنظیمات نادرست مربوط است، اما در ادامه مهم‌ترین مشکلاتی را که ممکن است در یک شبکه خانگی وجود داشته باشد، بررسی می‌کنیم و برای آن‌ها راهکار ارائه می‌دهیم.

 مشکل: شبکه کابلی و شبکه بی‌سیم کار نمی‌کنند!
راه‌حل: هر زمان که متوجه شدید شبکه کار نمی‌کند، به سراغ‌ کابل‌های اترنت بروید و اتصال آن‌ها را بررسی کنید. گاهی وقت‌ها حرکت‌دادن روتر یا نوت‌بوک یا ضربه پای شما به کیس باعث می‌شود که کابل اترنت از سوکت جدا شده و شبکه قطع شود. مثال دیگر خارج شدن سوکت کابل تلفن از روتر یا پریز تلفن است که باعث قطع شدن اینترنت می‌شود. اگر تمام کابل‌ها مشکلی نداشتند، به سراغ شکستگی یا پیچ‌خوردن یا زخمی‌شدن کابل‌ها بروید (شکل‌۱). یکی دیگر از دلایل مهم قطعی شبکه‌ها، به  آسیب‌دیدن  کابل‌ها مربوط است. در مرحله بعدی، سعی کنید روتر یا مودم را از نو راه‌اندازی کنید یا چند دقیقه‌ای خاموش‌ و دوباره‌روشن کنید. مطمئن شوید اتصال‌هایی که برای شبکه ساخته‌اید روی ویندوز یا هر سیستم‌عامل دیگر هنوز برقرار هستند و کار می‌کنند و رمز عبورها و اطلاعات اتصال به اینترنت یا شبکه را اشتباه وارد ‌نکرده‌اید. تنظیمات شبکه را دوباره بررسی‌کنید. گاهی وقت‌ها نیز مشکل از سیستم‌عامل است و باید یک بار آن را از نو راه‌اندازی کنید. بررسی آدرس IPها و این‌که شبکه شما با DHCP آدرس‌دهی می‌شود یا تنظیم آن دستی است، می‌تواند گزینه دیگر احتمالی برای قطعی شبکه باشد.

شکل ۱- خمیدگی یا شکستن کابل شبکه می‌تواند به قطع شدن شبکه منجر شود.

مشکل: در حالی که روتر از زمین و دیوار فاصله دارد و در وسط اتاق نصب شده است، در برخی از مناطق سیگنال‌های شبکه بی‌سیم بسیار قوی هستند و در برخی مناطق دیگر بسیار ضعیف  ظاهر می‌شوند.
راه‌حل: سیگنال‌های یک روتر به شدت به عوامل محیطی وابسته هستند و از دستگاه‌ها یا شبکه‌های دیگر تأثیر می‌گیرند. برای نمونه، اگر شما روتر بی‌سیم خود را روی یک کانال شلوغ تنظیم کرده باشید، به یقین با افت سرعت و ضعیف‌بودن سیگنال‌ها در برخی مناطق روبه‌رو می‌شوید. در بخش «فناوری شبکه» شماره ۱۲۷ ماهنامه‌شبکه آموزش دادیم که چگونه با استفاده از نرم‌افزار inSSIDer تشخیص دهیم که آیا لازم است کانال ارتباطی روتر را عوض کنیم یا خیر؟ این مقاله را مطالعه کنید و اگر نیاز بود، تنظیمات روتر را عوض کنید.
نزدیک‌بودن روتر به دستگاه تلفن بی‌سیم،  مایکروفر،  دستگاه‌های‌گیرنده امواج مانند تلویزیون و رادیو و دستگاه‌هایی که از بلوتوث استفاده می‌کنند نیز روی سیگنال‌ها تأثیرگذار است. جنس ساختمان نیز یکی دیگر از عوامل تأثیرگذار است. زیرا ممکن است در دیوار ساختمان از موادی استفاده شده باشد که مانع عبور سیگنال‌ها شود. نزدیکی به پنجره یا هر محیطی که محل عبور جریان‌های هوا است نیز روی کاهش قدرت سیگنال‌ها تأثیرگذار است. اگر از قدرت سیگنال‌های روتر خود راضی نیستید، به دنبال دلایل آن بگردید و سعی کنید با جابه‌جا کردن روتر یا دستگاه‌های دیگر علت آن را بیابید.
این نکته را نیز در نظر بگیرید که محدوده پوشش‌دهی مؤثر برای روتر‌های بی‌سیم حتی در انواع دو بانده و با استفاده از باند فرکانسی ۵ گیگاهرتز حداکثر پنجاه متر مربع است و در محدوده‌ای فراتر از آن نباید انتظار آنتن‌‌دهی قوی و مؤثری داشته باشید.

 مشکل: یکی از کامپیوترهای متصل به شبکه به طور مرتب قطع و وصل می‌شود و اتصال ثابتی به شبکه و اینترنت ندارد.
راه‌حل: اگر تنظیمات و اتصالات شبکه درست باشند، در این مواقع ممکن است ویندوز یا کارت شبکه ایراد پیدا کرده باشد. یکی از راه‌حل‌های موجود می‌تواند نصب دستی کارت شبکه باشد. روش دیگر، استفاده از ابزارهای خود ویندوز است. ویندوز یک ابزار عیب‌یابی به نام Troubleshoot Problems دارد که می‌تواند تنظیمات شبکه و کارت شبکه را از نو انجام داده و عیب‌ها را بر طرف کند. این ابزار به‌طور کامل نمی‌تواند هر نوع مشکل شبکه را پیدا کرده و برطرف کند، اما می‌توان به عنوان یک ابزار دم دستی از آن استفاده کرد (شکل ۲). هنگامی که شبکه قطع می‌شود، روی آیکون شبکه و علامت قرمز رنگ کلیک کنید و Next را بزنید تا این ابزار شروع به اسکن سیستم برای مشکل کند و در صورت امکان عیب را برطرف کند. در این صورت این ابزار گزارش خواهد داد که مشکل برطرف شده است اما اگر مشکلی یافت نشود، پیغام می‌دهد که موردی یافت نشد. راه‌حل بعدی برای این مشکل تنظیم دوباره آدرس IP کامپیوتر و گرفتن آدرس جدید است. زیرا ممکن است دستگاه دیگری در شبکه به طور همزمان از آدرس IP   این کامپیوتر استفاده ‌کند و در نتیجه به طور مرتب تداخل آدرس ایجاد می‌شود. از مسیرStart Menu> Applications>Accessories> Command Prompt ترمینال خط فرمان ویندوز را پیدا کنید. روی آن راست کلیک کرده و گزینه Run as Administrator را انتخاب کنید تا دستورات در وضعیت مدیر سیستم اجرا شوند.

شکل ۲- ابزار Network Diagnostic ویندوز ۷ می‌تواند برخی از مشکلات نرم‌افزاری شبکه را برطرف کند.
دستور ipconfig /release را برای مشاهده آدرس IP فعلی شبکه اجرا کنید. اگر نتیجه هیچ آدرس IP را نشان نداد، به معنی یافتن مشکل است و این‌که کامپیوتر نمی‌تواند از شبکه آدرس بگیرد. با دستور ipconfig /renew می‌توانید یک آدرس IP جدید از سرویس DHCP دریافت کرده یا آدرس IP  دلخواه و جدید به صورت دستی وارد کنید. اگر مشکل از تداخل آدرس IP در شبکه باشد، با این دستورات باید برطرف شود (شکل ۳).

شکل ۳- گاهی وقت‌ها می‌توان با دستورات خط فرمان بسیار ساده و سریع مشکلات شبکه را برطرف کرد.

 مشکل: تمام کامپیوترهای شبکه به طور ناگهانی با افت شدید سرعت شبکه مواجه شدند!
راه‌حل: چند احتمال برای این مشکل وجود دارد. در ابتدا به سراغ روتر بروید و دمای آن را بررسی کنید. داغ شدن روتر یا بالا رفتن دمای اتاق بر اثر گرما باعث می‌شود که سرعت ارتباطات شبکه افت کند. اگر  توجه شدید که روتر بیش از حد داغ است یا دمای هوا گرم‌تر از دمای عادی است، برای چند دقیقه روتر را خاموش کنید و مکان آن را عوض کنید. همچنین سعی کنید، اطراف روتر دستگاه تولیدکننده گرما وجود نداشته باشد.
یک اشتباه کاربران این است که یک دستگاه NAS، یک دستگاه مودم و روتر را کنار یکدیگر روی یک میز قرار می‌دهند و در نتیجه گرمای تولید شده در این منطقه افزایش می‌یابد. احتمال دوم، تداخل امواج و پایین آمدن قدرت سیگنال‌های رادیویی در شبکه است. وجود یک پرینت سرور یا راه‌اندازی یک شبکه بی‌سیم جدید می‌تواند از جمله علل آن باشد.
اگر سرعت اینترنت کاهش یافته است، می‌توانید با ابزارهای آنلاینی مانند http://speedtest.net سرعت اینترنت را بررسی کنید و بعد با ISP که اشتراک اینترنت را فراهم کرده، تماس بگیرید (شکل‌۴). دقت کنید که برای آزمایش سرعت اینترنت باید تمامی دستگاه‌های شبکه قطع باشند و کسی از اینترنت استفاده نکند. احتمال بعدی می‌تواند به‌وجود آمدن یک مشکل در تنظیمات شبکه باشد. روتر را دوباره ریستارت کنید و تنظیماتی مانند آدرس IP، DNS، DHCP، گزینه‌های مدیریت پهنای باند و فایروال را بررسی کنید. با فعال یا غیرفعال کردن سرویس‌های اضافه‌ای که روی روتر فعال هستند مانند سرویس مالتی‌مدیا یا بازی‌های آنلاین، سعی کنید دوباره شبکه را آزمایش کنید تا بفهمید که مشکل از این سرویس‌ها ناشی شده یا خیر.

شکل ۴- سایت Speedtest یکی از ابزارهای رایگانی است که امکان سنجش وضعیت و سرعت اینترنت را فراهم می‌کند.

 مشکل: در شبکه یک مودم و یک روتر بی‌سیم کار می‌کنند، اما وقتی می‌خواهم یک دستگاه نقطه‌دسترسی را برای تقویت سیگنال‌های شبکه اضافه کنم، کل شبکه از کار می‌افتد و دیگر نمی‌توان به روتر متصل شد.
راه‌حل: در یک شبکه تمامی دستگاه‌ها باید از یک آدرس Subnet Mask و آدرس DNS استفاده کنند. برای نمونه، اگر روتر بی‌سیم اصلی شبکه دارای آدرس ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱ با Subnet Mask برابر ۲۵۵٫۲۵۵٫۲۵۵٫۰ است، دستگاه‌های دیگری که به شبکه متصل می‌شوند نیز باید در این محدوده کاری باشند و البته مواظب باشید که تداخل آدرس IP نیز به وجود نیاید.
نقاط‌دسترسی به طور پیش‌فرض دارای آدرس IP برابر ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۱ هستند. بنابراین امکان‌پذیر نیست که هم روتر و هم نقطه‌دسترسی از یک آدرس یکسان استفاده کنند و مشکل از کار افتادن شبکه به همین دلیل است. شما در ابتدا باید روتر را خاموش کنید و نقطه‌دسترسی را با یک کابل اترنت به کامپیوتر یا نوت‌بوک متصل کرده و آدرس IP آن را شبیه ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫x قرار دهید. X می‌تواند هر عددی به جز یک باشد. سپس روتر را روشن کرده و وارد شبکه کنید و نقطه‌دسترسی را از کامپیوتر جدا کرده و به محل اصلی خود ببرید و در شبکه کار بگذارید. دستگاه‌های دیگر شبکه مانند پرینت سرورها یا NASها نیز باید از این قانون پیروی کنند و همگی زیر مجموعه یک محدوده آدرس‌دهی باشند.

به‌روزرسانی  فرم‌ویر  روتر

گاهی اوقات دلیل بسیاری از مشکلات شبکه به فرم‌ویر قدیمی روتر مربوط است که با یک به‌روزرسانی قابل حمل است. هنگام نصب و راه‌اندازی روتر بی‌سیم و پس از آن هر دو سه ماه یک بار به سایت شرکت سازنده روتر مراجعه کرده و با جست‌وجو و رفتن به صفحه مخصوص مدل روتر، بررسی کنید که آیا نسخه جدیدی برای فرم‌ویر روتر بی‌سیم منتشر شده است یا خیر. اگر فرم‌ویر جدیدی یافتید، آن را دانلود کنید. وارد پنل تحت وب روتر شده و از بخش Update فرم‌ویر جدید را انتخاب کرده و عملیات به‌روزرسانی را انجام بدهید.

ریست سخت یا ۳۰-۳۰-۳۰ روتر

به طور کلی، روترها را به سه روش می‌توان ریست کرد: ریست نرم‌افزاری، ریست کوتاه و ریست سخت. ریست نرم‌افزاری با استفاده از کلید Reset در پنل تحت وب روتر صورت می‌گیرد. در این نوع ریست تنظیمات روتر از بین نخواهند رفت و فقط کل روتر ریستارت می‌شود. اگر روتر مشکل جزئی داشته باشد، این نوع ریست پیشنهاد می‌شود. اگر به پنل تحت وب دسترسی ندارید یا نمی‌توانید ریست نرم‌افزاری انجام دهید، کلید Reset روی دستگاه را که به طور معمول قرمز رنگ است، سی ثانیه فشار دهید. در این نوع ریست نیز تنظیمات روتر از بین نمی‌رود. اما در ریست سخت که همیشه آخرین راه‌حل است، تنظیمات روتر به حالت پیش‌فرض یا به اصطلاح Factory Default برمی‌گردند و دوباره باید روتر را پیکربندی کرد. برای ریست سخت یک روتر، ابتدا به مدت سی‌ثانیه کلید Reset روی دستگاه را فشار دهید. بعد آداپتور روتر را از برق جدا کرده و سی‌ثانیه منتظر بمانید. دوباره کلید Reset روی دستگاه را فشار داده و روتر را به برق متصل کنید و سی ثانیه نگه دارید. پس از رها کردن کلید Reset دستگاه باید به‌طور‌کامل ریست شده باشد. این نوع ریست کردن روتر به ریست ۳۰-۳۰-۳۰ نیز معروف است. برخی اوقات مشکلات یک روتر با چنین ریست‌هایی برطرف می‌شود.

مزایای اتصال با کابل

همیشه اتصال کامپیوتر دسکتاپ یا نوت‌بوک از طریق کابل به شبکه سرعت اینترنت بیشتری را در اختیار شما قرار می‌دهد. برای انتقال اطلاعات نیز شبکه سرعت بیشتری دارد. همچنین اتصال شما به شبکه با اطیمنان و قابلیت بیشتری همراه است و قطع و وصل شدن‌های مکرر را نخواهید داشت. یکی دیگر از مزایای اتصال با کابل سرعت بیشتر در اتصال به شبکه است و دیگر نیازی به وارد کردن رمز عبور یا طی کردن پروسه شناسایی را ندارید. کافی است کابل شبکه را به روتر متصل کنید تا سیستم وارد شبکه شود. مزیت دیگر هم امنیت بیشتری است که روی اتصال‌های کابلی وجود دارد. در سازمان‌ها بزرگ، دستگاه‌هایی که اطلاعات حساس و مهمی دارند را با کابل به شبکه متصل می‌کنند.

مزایای اتصال بی‌سیم

بزرگ‌ترین مزیت اتصال بی‌سیم به شبکه فارغ شدن از مکان و فاصله و محل قرارگیری دستگاه‌های شبکه است. می‌توانید در طبقه چهارم یا پنجم یک ساختمان باشید و به شبکه ساختمان کناری متصل شوید و از اطلاعات روی شبکه آن‌ها استفاده کنید. می‌توانید نوت‌بوک خودتان را در اتاق کار گذاشته ولی به تلویزیون متصل شده و فیلم تماشا کنید. بنابراین شما با اتصال بی‌سیم یک مشکل بزرگ به نام مسافت را حل می‌کنید.  مزیت دیگر اتصال بی‌سیم استفاده از اینترنت و شبکه در مکان‌هایی است که امکان استفاده از کابل‌های شبکه نیست. در فروشگاه‌، فرودگاه‌، مترو، ایستگاه‌های اطلاعاتی شهری، سالن‌های کنفرانس و مکان‌های عمومی دیگر استفاده از اتصال بی‌سیم بسیار راحت‌تر و مناسب‌تر از اتصال‌های کابلی است.

هفت ابزار رایگان برای مدیریت شبکه‌ها

هفت ابزار رایگان برای مدیریت شبکه‌ها , ۱۰٫۰ out of 10 based on 1 rating

امروزه مبحث مدیریت شبکه‌‌ها با گسترش و پیچیده شدن هر چه بیشتر محیط‌های شبکه‌ای اهمیت ویژه‌ای پیدا کرده است. به طوری که می‌توان گفت بدون استفاده از ابزارهای موجود، کنترل شبکه‌ها غیرممکن به نظر می‌رسد. برای مدیریت مناسب نحوه کار شبکه ابزارهای بسیاری وجود دارند که برای تهیه برخی از آن‌ها بعضاً باید بهای زیادی را بپردازیم. ولیکن در حرکتی درخور توجه، تعدادی از تهیه‌کنندگان و فروشندگان این‌گونه نرم‌افزارها، برنامه‌های خود را به صورت منبع‌باز در اختیار مشتریانشان قرار داده‌اند. نرم‌افزارهای مدیریت شبکه عمدتاً ابزارهای شبکه‌ای با ترافیک داده‌ها و وضعیت موجود در یک شبکه را با روش‌های مختلفی بررسی می‌نمایند. اگر مایلید با این نرم‌افزارهای رایگان آشنا شوید، این مقاله می‌تواند نقطه شروع مناسبی باشد تا پس از شناسایی اولیه و مراجعه به آدرس اینترنتی هر یک از این نرم‌افزارها، آن‌ها را بارگذاری نمایید و با توجه به شرایط خود از آن‌ها بهره بگیرید.

DHCP Probe

روش کار این نرم‌افزار که توسط اعضای بخش IT دانشگاه رینستون تهیه شده، به این صورت است که یک درخواست به مقصد هر سرویس‌دهنده DHCP (پروتکل کنترل داینامیک میزبان‌ها که به طور پویا به ابزارهای شبکه‌ای آدرسIP  اختصاص می‌دهد) ارسال می‌کند.

حال اگر در شبکه یک سرویس‌دهنده DHCP غیرمجاز وجود داشته باشد، به نرم‌افزار DHCP Probe پاسخ می‌دهد و این نرم‌افزار اختلا‌ل موجود در شبکه را به مدیر شبکه گزارش می‌دهد.

در واقع این برنامه سعی می‌کند سرویس‌دهنده DHCP یا Bootp (پروتکلی که قبل از DHCP مورد استفاده قرار می‌گرفت) که مستقیماً به شبکه اترنتمان وصل هستند را بیابد.

این نرم‌افزار رایگان تحت سیستم‌‌عامل‌های سولا‌ریس و لینوکس تولید شده است. آخرین نسخه آن ویرایش ۰/۲/۱ است که در تاریخ چهاردهم مارس ۲۰۰۷ به‌روزرسانی شده است.
برای آگاهی از نحوه بارگذاری این نرم‌افزار و کسب اطلا‌عات تکمیلی می‌توانید به این آدرس مراجعه نمایید.
www.net.princeton.edu/software/dhcp-probe

Password sate

ابزاری رایگان که به شما اجازه می‌دهد کلمات عبور جداگانه برای برنامه‌های جداگانه و سایت‌های وب خودتان داشته باشید؛ بدون آن‌که مجبور باشید تمامی این کلمات عبور و نام‌های کاربری را به خاطر بسپارید. این برنامه برای پی‌سی‌ها وPocket PC ها و تحت سیستم‌عامل‌های مختلف مثل ویندوزهای سری اکس‌پی، ۲۰۰۰،NT ،۹۸  ۹۵ و خانواده یونیکس و لینوکس منتشر شده و از طریق این سایت قابل بارگذاری است.

Kiwi Syslog daemon

این ابزار رایگان برای ثبت وقایع، دریافت و نمایش و ارسال پیام‌های Syslog از میزبان‌هایی چون مسیریاب‌ها، سوییچ‌ها، ترمینال‌های یونیکس یا سایر ابزارهایی کار می‌کنند که با Sysloy کاربرد دارد. برخی از امکانات این نرم‌افزار عبارتند از:

- ثبت وقایع فایروال‌های PIX سیسکو
- ثبت وقایع فایروال‌های خانگی Linksys
- پشتیبانی از TCP
- تجزیه و تحلیل پایگاه‌داده مدیریتی پروتکل SNMP

لا‌زم به ذکر است که نسخه تجاری این نرم‌افزار نیز با امکانات ویژه موجود است. برای تهیه این نرم‌افزار و آشنایی با سایر محصولات این شرکت می‌توانید به سایت رسمی آن مراجعه نمایید.
پس از دریافت این نرم‌افزار و شروع کار عملی با آن به خاطر داشته باشید که مزیت عمده آن در مدیریت و مشاهده فایل‌های ثبت وقایع در ابزارهای شبکه‌ای متفاوت به صورت متمرکز  است.

Argus

این ابزار با مانیتورینگ سرویس‌دهنده‌ها و مسیریاب‌های شبکه‌ای، مدیر شبکه را از کارایی و دسترس‌پذیری کلیه میزبان‌های مطمئن می‌کند. شاید بتوان گفت که به طور دقیق‌تر این نرم‌افزار برنامه‌های کاربردی TCP ،UDP ، ارتباطات شبکه‌ای مبتنی بر IP مثل VoIP را مانیتور می‌کند و گزارش‌های تولیدی را به فرم تحت وب، SMS، ایمیل وPager به مدیر شبکه اعلا‌م می‌نماید.
برای دریافت اطلا‌عات فنی‌تر و بارگذاری برنامه به آدرس اینترنتی آن رجوع کنید.

Zenoss Core

این نرم‌افزار هم مانند برنامه قبلی برای مانیتورکردن ابزارهای شبکه‌ای سیستم‌عامل‌ها، برنامه‌های کاربردی، سرویس‌دهنده‌ها و … کاربرد دارد. استفاده و تنظیم صحیح این نرم‌افزار می‌تواند به مدیر شبکه بروز اختلال در سلا‌مت و در دسترس بودن منابع شبکه‌ای را به طرق مختلف گزارش دهد.
این نرم‌افزار برای کسب اطلا‌عات مورد نیازش از پروتکل SNMP و فناوری WMI یا Windows Managment Instromentation در بسترهای ویندوزی بهره می‌جوید.
سایت رسمی این نرم‌افزار حاوی اطلا‌عات فنی مفیدی است که به صورت فایل‌های متنی PDF و Demoهای مختلف در اختیار مشتریانش قرار می‌دهد. مراجعه به آدرس آن به تمامی علاقمندان توصیه می‌شود.

Tera Term

این نرم‌افزار ارتباطی در واقع یک شبیه‌ساز ترمینال (Terminal Emulator) در محیط ویندوز را در اختیار کاربران قرار می‌دهد که قادر است ترمینال‌های مختلفی مثل VT-100 تا VT.388 را نمونه‌سازی کند و نیز از سرویس‌های Telnet و SSH نسخه‌های ۱ و ۲ و همچنین ارتباطات از طریق پورت سریال پشتیبانی می‌نماید.

ویرایش‌های مختلف این نرم‌افزار توسط افراد مختلفی در طول این سال‌ها بارها بروزرسانی شده است. آخرین نسخه این نرم‌افزار با شماره ۵۲/۴ را می‌توانید از اینجا بارگذاری کنید.

البته برای مشاهده سایت رسمی پدیدآورنده اصلی این نرم‌افزار باید به این آدرس مراجعه کنید.

Splank Server

آخرین نرم‌افزار رایگانی که معرفی خواهیم کرد، در سال ۲۰۰۶ به صورت رایگان معرفی و منتشر شد. این برنامه در واقع یک برنامه عیب‌یابی و شاخص‌گذاری داده‌های حجیم (مثلا‌ً پانصد مگابایت) است.

روش کار این نرم‌افزار به این صورت است که برای یافتن اطلا‌عات مورد نیازش در فایل‌های log، صف پیام‌ها (Message Queues)، فایل‌های پیکربندی، تراکنش‌های پایگاه‌های داده‌ و تله‌های SNMP یا SNMP Traps که عبارتند از: پیام‌هایی که ابزارهای مجهز به پروتکل SNMP میان یکدیگر مبادله می‌کنند تا تغییر وضعیت خود را به یکدیگر اعلا‌م نمایند)‌ را جست‌وجو می‌کند تا هرگونه خطای احتمالی را به محض بروز، بیابد و به مدیر شبکه اعلا‌م نماید.

این نرم‌افزار تمامی وقایع را در یک پایگاه‌داده MySQL ذخیره می‌نماید. این برنامه فقط در بسترهای لینوکس و یونیکس و توزیع‌های مختلف آن یعنی سولا‌ریس و Free BSD و همچنین سیستم‌عامل Mac OSX ارایه شده است و از طریق آدرس اینترنتی قابل دریافت و استفاده است

پنج راهکار عملی بـرای آگاهــی از سرعــت اتصــال به شبکه

پنج راهکار عملی بـرای آگاهــی از سرعــت اتصــال به شبکه, ۱۰٫۰ out of 10 based on 1 rating

کسب اطلاع از سرعت انتقال اطلاعات در شبکه برای بسیاری از کاربران مفید است. این توانایی در واقع یک مهارت کلیدی برای آزمایش شبکه بی‌سیم، خط انتقال پرتوان، فناوری MoCA و سایر فناوری‌های جایگزین (اترنت) محسوب می‌شود. خوشبختانه کسب آگاهی از سرعت انتقال بیت‌های اطلاعات در شبکه بسیار ساده است و گزینه‌های ارزان‌قیمتی برای این کار وجود دارد که با هر نوع توان مالی می‌توان از آن‌ها استفاده کرد

با وجود این، در تمام روش‌ها باید نکته‌هایی را همواره به خاطر داشته باشید:
کار خود را با اجرای یک آزمون استاندارد روی شبکه LAN آغاز کنید؛ بنابر‌این اگر چیزی غیر از اترنت را مورد ارزیابی قراردهید، معیاری برای مقایسه در اختیار دارید. با وجود این که ممکن است نتیجه آزمون یک اتصال اترنت بیش از نود مگابیت برثانیه را برای اتصالی با حداکثر سرعت صد مگابیت برثانیه نشان دهد، به احتمال هنگام آزمایش سرعت یک اتصال Gigabit Ethernet LAN نتیجه‌ای حدود ششصد مگابیت برثانیه به دست می‌آورید.
از آزمون‌های مبتنی بر اینترنت استفاده نکنید؛ مگر این که بخواهید سرعت اتصال به اینترنت را آزمایش کنید. اتصال اینترنت به عوامل متعددی بستگی دارد و در نتیجه از دقت کافی برخوردار نیست. به همین دلیل نمی‌توان سرعت اتصال به اینترنت را معیار مناسبی برای تعیین سرعت شبکه LAN‌ دانست.

آزمون LST
آزمون LST (سرنام LAN Speed Test) محصــول شرکـــت Totusoft در آدرسwww.totusoft.com/lanspeed2.html سریع‌ترین و ساده‌ترین شیوه ارزیابی سرعت یک شبکه محسوب می‌شود. تنها چیزی که این آزمون علاوه بر یک سیستم مبتنی بر ویندوز نیاز دارد، یک اتصال به شبکه هدف است. آزمون LST از حافظه کامپیوتر میزبان اجرا می‌شود و در نتیجه توسط سرعت پایین درایو هارددیسک محدود نمی‌شود. همچنین این آزمون حافظه Chache را در فاصله بین خواندن‌ها و نوشتن‌ها پاک می‌کند تا از بازخوانی فایل توسط سیستم اطمینان حاصل کند. در ادامه نحوه عملکرد این آزمون را بررسی می‌کنیم.
۱- یک بسته اطلاعاتی با حجم یک مگابایت به‌صورت تصادفی در حافظه سیستم ایجاد می‌شود.
۲- ابزار Write Timer شروع به کار می‌کند.
۳- فایل روی پوشه‌ای واقع در شبکه که توسط کاربر انتخاب شده، نوشته می‌شود.
۴- ابزار Write Timer متوقف می‌شود.
۵- محتوای فضای Windows File Cache پاک می‌شود.
۶- ابزار Read Time شروع به کار می‌کند.
۷- فایل مذکور از روی پوشه واقع در شبکه بازخوانی می‌شود.
۸- ابزار Read Timer‌ متوقف می‌شود.
۹- فایل از پوشه شبکه پاک می‌شود.
۱۰- این فرآیند به تعداد دفعاتی که برای متغیر Test Packets درنظر گرفته‌اید، تکرار می‌شود.
این آزمون بر‌خلاف سایر روش‌های ارزیابی سرعت، بدون نیاز به سیستم‌های کلاینت و سرور می‌تواند سرعت اتصال به شبکه را تعیین کند. تنها کاری که باید انجام دهید این است که به یک پوشه واقع در شبکه دسترسی پیدا کرده و پس از تعیین اندازه فایل، واحد خروجی را نیز (بر حسب مگابایت بر ثانیه، کیلوبایت بر ثانیه، مگابیت بر ثانیه و کیلوبیت بر ثانیه) مشخص و آزمون را آغاز کنید. همان‌طور که با مقایسه نتایج حاصل از اجرای دو آزمون LST (سرعت ۴۴۱ مگابیت برثانیه) و IXChariot (سرعت ۷۳۶ مگابیت برثانیه) روی یک اتصال گیگابیت متوجه شده‌اید (شکل‌های ۱ و ۳)، متأسفانه دقت آزمون LST در مقایسه با سایر آزمون‌ها کمتر است. آزمون LST اتصال ۱۰۰ مگابیتی بین دو سیستم آزمایشی را به نسبت خوب ارزیابی می‌کند و سرعت ۸۱ مگابیت برثانیه را در برابر سرعت ۹۳ مگابیت برثانیه که توسط آزمون IXCharit به دست آمده است، نشان می‌دهد.
البته، آزمون LST حتی با این دقت کم نیز در مقایسه با شیوه دستی کپی، ارزیابی و مقایسه، کارایی بالایی دارد و برای اندازه‌گیری نسبی سرعت شبکه مناسب است.با وجود این که نگارش V1.1 آزمون LST به صورت رایگان عرضه شده، نگارش V2.0 این آزمون در بهار با قیمت پنج دلار عرضه خواهد شد.

شکل۱

آزمون NetStress
مؤسسه Nuts About Nets مجموعه‌ای از ابزارهای تجاری را برای ارزیابی و تشخیص وضعیت شبکه‌های وای‌فای تولید می‌کند. اما دو ابزار NetSurvey (که مشابه ابزار inSSIDer محصول شرکت MetaGeek است) و NetStress را به رایگان در اختیار کاربران قرار می‌دهد.ابزار NetStress، ابزار jperf را در سرعت بررسی عملکرد اتصال شکست می‌دهد. ابزار مذکور یک ابزار مبتنی بر کلاینت سرور است و به همین دلیل باید آن را روی دو سیستم واقع در دو سر اتصال LAN مورد آزمایش نصب کنید. ما این ابزار را روی دو کامپیوتر با سیستم‌عامل‌های ویندوز XP sp3 و ویندوز ۷ نگارش Home Premium (64 bit) نصب کردیم و این ابزار به خوبی عمل کرد. هنگامی که برنامه را اجرا می‌کنید، در صورتی که سیستم چندین رابط شبکه داشته باشد شما را برای انتخاب یکی از رابط‌های شبکه راهنمایی می‌کند. سپس از طریق اعلان سیستم و یکی از اقلام چشمک‌زن نوارمنوی Remote Server IP شما را برای انتخاب یک مبدل راه‌دور راهنمایی می‌کند.
با استفاده از هر اتصال TCP و UDP می‌توانید تا هشت جریان اطلاعاتی را ارسال کرده و اندازه بسته‌های اطلاعات را به‌طور مجزا تعیین کنید. همچنین می‌توانید راستای انتقال اطلاعات، واحدهای نمایش و MTU را نیز تعیین کنید. علاوه‌بر این که می‌توانید جریان‌های اطلاعاتی TCP و UDP را به طور همزمان ارسال و دریافت کنید، می‌توانید هربار سرعت انتقال را تنها در یک راستا آزمایش کنید.
نقطه‌ضعف اصلی NetStress این است که امکان آزمایش اتصالات گیگابایتی را ندارد. چنان‌که در شکل ۲ مشاهده می‌کنید، این ابزار سرعت یک اتصال گیگابایت را ۱۷۴ مگابیت برثانیه تشخیص داده است، در حالی که ابزار IXChariot سرعت همان اتصال را بیش از هفتصد مگابیت برثانیه نشان می‌دهد(شکل ۳). البته با کاهش سرعت اتصال در سوییچ به صد مگابیت برثانیه ابزار NetStress به خوبی کار می‌کند. نقطه ضعف دیگر NetStress این است که رابط آن به‌طور خودکار کاملاً توسعه‌یافته و تمام فضای نمایشگر را اشغال می‌کند و هیچ‌راهی برای تغییر اندازه آن وجود ندارد.

شکل ۲

آزمون NetMeter محصول شرکت ReadError
یکی دیگر از روش‌های ارزیابی سرعت شبکه، نظارت بر وقایعی است که هنگام انتقال یک فایل، پوشه یا پخش صوت و تصویر رخ می‌دهد. هنگامی که قصد پخش یک فایل ویدیویی را به‌صورت بی‌سیم دارید، می‌توانید از این شیوه برای ارزیابی کارایی سیستم انتقال محتوا استفاده کنید. با اطلاع از پهنای باند موردنیاز محتوای ویدیویی، از ملزومات شبکه برای پخش آن آگاه خواهید شد. هنگام ارزیابی توجه داشته باشید که صحنه‌های پرتحرک فایل ویدیویی که پهنای باند زیادی را اشغال می‌کنند، به مدت کافی پخش شود. آزمون NetMeter محصول شرکت ReadError یک ابزار نظارتی رایگان است که ملزومات ابتدایی را در اختیار کاربر قرار می‌دهد. با استفاده از این ابزار می‌توانید رابط شبکه مورد‌نظر را انتخاب کرده و ‌واحدهای نمایشی، رنگ‌ها و سایر خصوصیاتی از این قبیل را تنظیم کنید. اما همان طور که شکل ۴ نشان می‌دهد، اطلاعاتی که این ابزار در اختیار کاربر می‌گذارد، بسیار پراکنده هستند.
با تمام این اوصاف، ابزار NetMeter دقت بالایی دارد و امکان آزمایش سرعت اتصال‌های گیگابیتی را نیز فراهم می‌کند. از آنجا که این ابزار برای نظارت طراحی شده است، می‌توان آن را به‌منظور ارزیابی میزان مصرف پهنای باند به کار گرفت و به‌گونه‌ای تنظیم کرد که هنگام اشغال شدن پهنای باند به میزان تعریف شده اعلام خطر کند.

شکل ۳

 آزمون Net Meter محصول شرکت Hoo Technologies
شرکت Hoo Technologies نیز ابزار دیگری را با نام NetMeter تولید کرده که در مقایسه با محصول ReadError کارایی بهتری دارد. این ابزار به مدت یک ماه به‌صورت رایگان در اختیار کاربر قرار می‌گیرد، اما پس از یک ماه باید مبلغ بیست دلار برای استفاده از آن پرداخت شود. این ابزار علاوه‌بر گزارش‌های بهتر، گزینه‌های متعددی را برای نمایش در اختیار کاربر می‌گذارد (شکل ۵) و امکان پاک‌سازی صفحه نمایش را بدون نیاز به خروج از برنامه فراهم می‌کند. این ابزار حالتی دارد که در آن با استفاده از TCPview نمودار مصرف پهنای باند توسط تمام اتصالات TCP‌ و UDP ترسیم می‌شود.

شکل ۴

آزمون‌های iperf و jperf
با وجود این که کار با گزینه‌های مذکور در مقایسه با آزمون‌های iperf و jperf ساده‌تر است، این آزمون‌ها هنوز هم طرفداران خود را دارند. درباره این آزمون‌ها تنها به بیان این نکته اکتفا می‌کنیم که مشکلات موجود در هردو آزمون می‌تواند موجب پنهان ماندن ظرفیت واقعی شبکه شود. این آزمون‌ها پارامترهای متعددی را در اختیار کاربر می‌گذارند که البته برای برخی از افراد یک مزیت محسوب می‌شود، اما این گزینه‌ها برای بسیاری از کاربران گیج‌کننده و ناکارآمد هستند.

شبکه چیست ؟ طریقه استفاده از کابل های شبکه!

ارتباط دو رایانه را با یکدیگر توسط هر بستری راشبکه می گن. بطور مثال شما دوتا رایانه دارید و می خواین او دوتا رو با هم شبکه کنین، امروزه تمامی سازنده های رایانه، کارت شبکه رو به عنوان یکی از اصلی ترین اجزای رایانه بر روی برد اصلی قرار می دهند که در اصطلاح آنبورد گفته میشه.

توجه داشته باشید برای اتصال دو عدد رایانه به یکدیگر نیاز به کابل مخصوصی به نام کابل کراس است. رنگ بندی دو سر این کابل با هم کاملا متفاوته برای ارتباط دو رایانه استفاده می شه.

وقتی کابل کراس رو به دو رایانه وصل کردین، باید تنظیمات نرم افزاری رو تنظیم کنین، هر رایانه در شبکه مثل انسانها در دنیای واقعی یک کد داره. مثلا در زندگی انسان ها، کد ملی و در رایانه IP گفته می شه. ما برای تنظیم کارت شبکه، هم از ویندوز اکس پی و هم از ویندوز ۷ استفاده می­کنیم.

اما برای اینکه بتونید آی پی رو در ویندوز XP ست نمایید، به کنترل پنل قسمت نتورک کانکشن رفته و بر روی لوکال اریا کانکشن کلیک نمایید. در سربرگ جنرال بر روی دکمه پراپرتیز کلیک نموده تا لوکال اریا کانکشن پراپرتیز باز شود در وسط کمی اسکرول را به پایین هدایت نموده تا Internet Protocol tcp/ip نمایان بشه. بر روی آن دو بار کلیک نمایید در سربرگ جنرال گزینه use the following this ip address  را انتخاب و عدد ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۲ را وارد و در قسمت سابنت مسک فقط با موس کلیک  نمایید تا ۳ عدد ۲۵۵ بین نقطه ها ظاهر بشه. در آخر هم، ۲بار ok کنین.

برای تنظیم آی پی رایانه دوم که ویندوز ۷ است به این روش عمل می کنید که…

به قسمت کنترل پنل رفته و روی network and sharing center کلیک کرده با باز شدن در قسمت سمت چپ بالا گزینه change adapter setting را انتخاب می کنیم حال برروی لوکال اریا کانکشن کلیک و پراپرتیز را انتخاب نموده و در سربرگ جنرال بر روی internet protocol tcp/ipver 4 دوبار کلیک کرده و مثل ویندوز اکس پی، عدد را وارد نمایید با این تفاوت که شماره آخر آن عدد باید عددی متفاوت باشد ما در اینجا عدد ۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۳ را به عنوان آی پی اختصاص می دهیم. بعد فقط بر روی سابنت مسک کلیک و تا انتها ok  می کنیم.

خوب با اتصال کابل شبکه کراس و تنظیمات IP ها در دو ویندوز۷ و xp دو رایانه بهم متصل شدند ، به همین سادگی شما دو دستگاه رو به هم وصل میکنید حال سوال این است اگر سه دستگاه رایانه را بخواهیم بهم وصل کنیم چه باید بکنیم؟

برای اتصال سه دستگاه رایانه حتما باید از دستگاه­هایی بنام سوییچ و هاب سوییچ استفاده کنیم که انواع آنها از ۴ پورت شروع شده و پورت های آن بصورت توانی از ۲ زیاد میشه، یعنی ۴ پورت ۸ -۱۶-۳۲-۶۴ پورت.

برای شبکه نمودن سه دستگاه رایانه، کارت شبکه هر رایانه را با کابل شبکه به یکی از پورت های هاب یا سوییچ وصل می­کنیم.

تفاوتی هاب و سوییچ هم اینه که هاب فقط وظیفه اتصال رایانه ها را داره، اما سوییچ علاوه بر وظیفه اتصال رایانه ها به هم، با توجه به نوعش و سیستم عامل ارائه شده در آن، کارایی های بالاتری نیز روی شبکه فراهم می­کنه.

نکته مهم اینه که در اتصال دو رایانه به صورت مستقیم باید از کابل کراس استفاده بشه اما هنگامی که رایانه ها به هاب یا سوییچ وصل می شوند، کابل کراس جای خود را به کابل اِترنت یا استریت Straight خواهد داد.

توجه داشته باشید رنگ بندی در کابل اترنت در دو سر کابل باید یکسان باشه.

در پایان توجه داشته باشید: درip نسخه ی ۴ ، آی پی از چهار بخش تشکیل شده که این بخش ها توسط نقطه از یکدیگر تفکیک می شوند که معمولا در شبکه های خانگی از کلاس C استفاده میشه که در این کلاس ،  سه بخش آن یکی است مثلا عدد ۱۹۲٫۱۶۸٫۱ برای تمامی رایانه ها یکی  و اعداد آخر هر آی پی از ۱ تا ۲۲۴ برای هر رایانه داخل شبکه قابل تغییره. فعلا این کارها را انجام بدین تا توی برنامه­های بعدی، دسترسی به منابع هر رایانه و فرستادن پرینت بر روی شبکه از یک رایانه دیگر را بگیم.

جهت استفاده از منابع دو رایانه فقط کافیست بر روی یک فولدر در مسیر دلخواه راست کلیک نموده و شیر را کلیک نمایید دقت نمایید که گزینه مرتبط با Allow network user … حتما تیک نمایید تا بتوانید در این فولدر از رایانه دیگر فایل های را انتقال دهید.

دقت داشته باشید که در قسمت security ،تمام تیک های مرتبط با everyone فعال شده باشد تا دسترسی همه به این فولدر بدون ایراد صورت پذیرد.

برای دسترسی به رایانه ای که فولدر روی آن  شیر شده کافیست از رایانه دیگرrun  باز نموده و آدرس IP رایانه مقصد با دو بک اسلش وارد نمایید  (۱۹۲٫۱۶۸٫۱٫۲) پنجره ای که باز می شود حاوی فولدر شیر شده است.

نسل آینده اترنت: یک ترابیت بر ثانیه

در سال ۲۰۱۰ مؤسسه IEEE که توسعه استاندارد شبکه‌های کامپیوتری را برعهده دارد، استاندارد ۸۰۲٫۳ba را پس از سه سال تصویب کرد و شبکه‌های اترنت به مرز سرعت‌های ۴۰ و ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه رسیدند.

در سال ۲۰۱۰ مؤسسه IEEE که توسعه استاندارد شبکه‌های کامپیوتری را برعهده دارد، استاندارد ۸۰۲٫۳ba را پس از سه سال تصویب کرد و شبکه‌های اترنت به مرز سرعت‌های ۴۰ و ۱۰۰ گیگابیت بر ثانیه رسیدند. در این زمان کارشناسان و پژوهشگران پیش‌بینی می‌کردند که خیلی زود باید استاندارد جدیدی به تصویب برسد تا سرعت شبکه‌های اترنت را به چند صد گیگابیت بر ثانیه برساند. در سال ۲۰۰۹ نشریه نت‌ورک‌ورلد با ارزیابی ترافیک شبکه‌ها و افزایش حجم اطلاعات روی اینترنت، برآورد کرده بود که استاندارد بعدی شبکه‌های اترنت بعد از ۴۰Gbps و ۱۰۰Gbps، استاندارد ۴۰۰Gbps است. پیش‌بینی‌ها و انتظارات درست بود و مؤسسه IEEE در ماه آگوست ۲۰۱۲ از تدوین استاندارد جدیدی خبر داد که مهم‌ترین دستاورد آن دستیابی شبکه‌های گسترده به سرعت‌های یک ترابایت بر ثانیه تا سال ۲۰۱۵ و ده ترابایت بر ثانیه تا سال ۲۰۲۰ است.

نیازمندی‌ها
پیش از این‌‌که به سراغ مشخصات و ویژگی‌های استاندارد آینده شبکه‌های اترنت برویم، بهتر است کمی درباره چرایی و نیازمندی‌های این استاندارد صحبت کنیم. تیم تحقیقاتی مؤسسه IEEE گزارش‌هایی از ترافیک آدرس‌های IP روی اینترنت و نرخ رشد پهنای‌باند (CAGR) در صنایع مختلف ارائه داده‌اند که  به کمک آن به خوبی می‌توان دریافت که حجم اطلاعات در هر سال بیشتر ازسال قبل می‌شود. حجم ترافیک آدرس‌های IP عمومی روی اینترنت از سال ۲۰۱۰ تا سال ۲۰۱۵ در شکل ۱ نمایش داده شده است.

شکل ۱:وضعیت ترافیک آدرس‌های IP عمومی

همان‌طور که مشخص است در این مدت ترافیک دستگاه‌های موبایل ۹۲ درصد افزایش خواهد یافت. همچنین میزان افزایش ترافیک دستگاه‌های بی‌سیم ۳۹ درصد و سهم شبکه‌های کابلی ۲۴ درصد است. در مجموع از سال ۲۰۱۰ تا سال ۲۰۱۵ نزدیک به ۳۲ درصد در هر سال افزایش ترافیک خواهیم داشت. گسترش تجهیزات موبایل و استقبال از سرویس‌ها و شبکه‌های ارتباطی روی آن‌ها، به‌خوبی این آمار و ارقام را تأیید می‌کند. برهمین اساس مؤسسه IEEE نمودار نرخ رشد اطلاعات براساس مگابیت بر ثانیه را رسم کرده است که در شکل ۲ قابل مشاهده است.

شکل ۲:نرخ رشد پهنای باند در هسته شبکه و ورودی/خروجی سرورها

در این نمودار به‌خوبی مشخص است که در سال ۲۰۱۵ پهنای‌باند هسته شبکه شامل سرورها، تجهیزات زیرساختی شبکه مانند روتر و سوئیچ، تجهیزات ذخیره‌سازی، مراکز داده، سایت‌های با ترافیک زیاد، بانک‌های الکترونیکی و… باید بیش از صد گیگابیت بر ثانیه باشد و در سال ۲۰۲۰ دقیقاً به پهنای‌باندهای چند ترابیتی نیاز پیدا خواهد شد. شکل ۳ نیز وضعیت افزایش ترافیک و حجم اطلاعات بخش‌های مختلف را درسال ۲۰۱۰  براساس ضریبی از ترافیک نشان می‌دهد.

شکل۳:مقایسه نرخ رشد پهنای باند در بخش‌های مختلف شبکه

در حقیقت براساس این داده‌ها، سال ۲۰۱۰ یک نقطه تغییر و جهش برای ترافیک‌های مختلف شبکه‌ها بوده و نشان می‌دهد که باید به‌دنبال استانداردها و پروتکل‌های جدیدی باشیم. برخی از ضرایب ترافیک نسبت به سال ۲۰۱۰ صد‌برابر می‌شوند و این به معنای نیاز به پهنای‌باند بیشتر و پشتیبانی تجهیزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری از این پهنای‌باندها است. نکته دیگری که باید در نظر گرفت، وضعیت استانداردهای ۴۰Gbps و ۱۰۰Gbps است که نسبت به استاندارد قبلی خود یعنی ۱۰Gbps یک جهش بزرگ به شمار نمی‌آمد و مراکز داده و شبکه‌های گسترده WAN خیلی سریع به مرزهای این استانداردها رسیدند و نیاز به سرعت‌های بیشتر احساس می‌شد.
استاندارد جدید ۸۰۲٫۳
مؤسسه IEEE در ابتدای سال ۲۰۱۲ با تشکیل گروهی با نام Industry Connections Higher Speed Ethernet Consensus ابتدا بررسی وضعیت پهنای‌باند شبکه‌های کامپیوتری و ترافیک اینترنت را به آن‌ها سپرد و پس از انتشار گزارش این گروه، تدوین فرمت جدیدی از استاندارد ۸۰۲٫۳ را برای شبکه‌های گسترده تجاری و صنعتی کلید زد. هدف این گروه تدوین پیش‌نویس استاندارد بعدی شبکه‌های اترنت است که سرعت انتقال اطلاعات را ابتدا به ۴۰۰ گیگابیت بر ثانیه و در مرحله بعدی به یک ترابیت بر ثانیه برساند. این گروه متشکل از اعضایی است که شامل کاربران، سازندگان محصولات سخت‌افزاری شبکه، مراکز داده، سرورها، موسسات مالی و بانکی، اپراتورها و سرویس‌دهندگان اینترنت و شبکه‌های کامپیوتری، اپراتورهای سیستم‌های چندگانه، شرکت‌های محاسبات کامپیوتری، تجهیزات ذخیره‌سازی تحت شبکه و دیگر بخش‌های مرتبط با شبکه‌های اترنت و استاندارد ۸۰۲٫۳ می‌شوند. این گروه در گزارش  خود، بیان کرده  است که شبکه‌های کامپیوتری باید در سال ۲۰۱۵ از پهنای‌باند یک ترابیت بر ثانیه و در سال ۲۰۲۰ از پهنای‌باند ده ترابیت بر ثانیه  برخوردار باشند. جان دی آمبروژا مدیر گروه IEEE 802.3 Ethernet Bandwidth Assessment Ad Hoc و گروه تازه تأسیس EEE 802.3 Industry Connections Higher Speed Ethernet Consensus و مدیر بخش اترنت شرکت دل، درباره استاندارد جدید می‌گوید: «سعی می‌کنیم مراحل اولیه استاندارد جدید شبکه‌های اترنت ساده باشد و سریع پیش برود. اطلاعات جمع‌آوری شده توسط سیستم‌های ارزیابی پهنای‌باند نشان می‌دهد که رشد پهنای‌باند به صورت یک تابع نمایی است و در فضاهای مختلف شرایط گوناگونی در حال اتفاق افتادن است. بنابراین نیاز به استاندارد جدیدIEEE 802.3 برای شبکه‌های صنعتی و دسترسی به پهنای‌باند بیشتر از ۱۰۰Gbps ضروری به نظر می‌رسد.»آمبروزیا در ادامه می‌گوید که کمیته تشکیل شده پس از چند ماه بررسی و ارزیابی به این نتیجه رسیده است که در سال ۲۰۱۵ سرعت شبکه‌ها باید ده‌برابر بیشتر از سرعت آن‌ها در سال ۲۰۱۰ باشد و همین‌طور در سال ۲۰۲۰ این سرعت باید صد برابر باشد. به گفته مدیر گروه تدوین استاندارد آینده شبکه‌های اترنت، تعداد زیادی از اعضاء در حال حاضر روی ویژگی‌های شبکه‌های ۴۰۰Gbps و ۱Tbps متمرکز شده‌اند و شرکت‌هایی که سازنده سخت‌افزار شبکه هستند، باید ویژگی‌ها و مشخصات شبکه‌های ۴۰۰Gbps را بررسی و ارزیابی کنند. اما کاربران و مصرف‌کنندگان باید برای شبکه‌های یک ترابیت بر ثانیه آماده شوند و طرح‌ها و راهکارهای خود را برای شبکه‌هایی با این مشخصه تدوین کنند.

تردیدها و نگرانی‌ها
با انتشار خبر استاندارد جدید شبکه‌های اترنت، موجی از تردید و نگرانی در میان کارشناسان و مدیران شبکه‌ها به وجود آمده است. آمبروزیا دراین‌باره می‌گوید: «نخستین پرسشی که از من می‌پرسند، اقتصادی بودن استانداردهای جدید است. در جواب باید بگویم که استانداردهای جدید به‌صرفه و اقتصادی و از نظر فنی نیز قابل اجرا هستند. اگر مردم بدانند چه‌چیزی به دست می‌آورند و پهنای‌باند یک ترابیتی چه مزایایی برای آن‌ها دارد و چه سرویس‌ها و شبکه‌هایی می‌توانند ارائه بدهند، برایشان توجیه‌پذیر خواهد بود.» او معتقد است مردم می‌دانند چه سونامی اطلاعاتی در آینده وجود خواهد داشت اما برای استانداردهای جدید آماده نیستند و فکر می‌کنند با روش‌های رایجی مانند استفاده از چندین اتصال ارتباطی فیزیکی (Multiple Physical C onnections)  می‌توانند این سونامی را رد کنند و به سرعت‌های بالاتر دست پیدا کنند، در حالی که این روش‌ها در عمل سرعت بیشتری روی شبکه ایجاد نمی‌کنند و گران‌تر هم هستند. به عنوان مثال می‌توان با ترکیب ۱۶ اتصال ۲۵ گیگابیتی به یک اتصال۴۰۰ گیگابیتی رسید یا با ۴۰ اتصال ۲۵ گیگابیتی به یک اتصال یک ترابیتی رسید. برای دو ترابیت پهنای باند شما باید ۸۰ اتصال داشته باشید که در مقایسه با استاندارد جدید گران‌تر و از نظر عملیاتی سخت‌تر است و سرعت دو ترابیت واقعی را به‌دست نخواهید آورد. نگرانی دیگر متخصصان شبکه کابل‌ها و کانکتورهایی است که باید برای استاندارد جدید تهیه کرد. در شبکه‌های چند صد مگابیتی و حتی تا ده گیگابیتی از کانکتور RJ-45 و کابل‌های مسی استفاده می‌شد و کاربران به این مشخصات شبکه عادت کرده‌اند. بزرگ‌ترین مشکل استانداردهای ۴۰Gbps و ۱۰۰Gbps استفاده از کانکتورهای جدید و کابل‌های فیبر نوری خاصی است که مثلاً بیشتر از چند متر را پوشش نمی‌دهند. در طراحی شبکه‌های پرسرعت اترنت، کانکتورها و کابل‌ها نقشی کلیدی دارند و یکی از پارامترهای اساسی طراحی هستند. اکنون این پرسش مطرح می‌شود که در استاندارد جدید،  وضعیت این سخت‌افزارها چگونه است؟ آمبروزیا در پاسخ به این پرسش می‌گوید: « این‌ها مسائلی است که باید در گروه تشکیل شده روی آن بحث کرد و بی‌شک مد نظر قرار می‌گیرند. اما به هر حال شما باید برای به‌دست‌آوردن یک مزیت جدید چند ویژگی را قربانی کنید. دوره سوکت RJ-45 و کابل مسی تمام شده است و ناگزیر هستید از سخت‌افزارهای جدید استفاده کنید چراکه دارید اطلاعات بیشتری تولید می‌کنید و تمایل دارید اطلاعات باکیفیت‌تری روی بسترهای شبکه منتقل کنید.» با این اوصاف، به‌نظر می‌رسد تدوین استاندارد جدید یکی دو سالی طول بکشد و در این مدت مشخصات و ویژگی‌های بیشتری از آن منتشر شود. هنوز برای قضاوت درباره آن زود است؛ هرچند که آمار و ارقام می‌گویند گریزی از آن نیست و پهنای‌باندهای کنونی جوابگو نخواهند بود

دزدگیری با وای‌فای و ۳G

سیستم‌های امنیتی مبتنی‌بر کامپیوتر و شبکه‌های بی‌سیم برای منازل مقوله جدیدی نیست و چندین سال است که شرکت‌های مختلف انواع ابزارهای نظارتی و سیستم‌های هشدار مبتنی‌بر شبکه را ارائه می‌دهند اما دستگاه Scout-Family-Walnut نسل جدیدی از دستگاه‌های امنیتی است که ویژگی‌های منحصربه‌فردی را ارائه می‌کند و با استفاده از شبکه‌های وای‌فای و ۳G می‌تواند به پلیس و صاحب منزل هشدار بدهد.

ایده ساخت این دستگاه زمانی مطرح شد که در اواسط سال ۲۰۱۲ خبرهای مربوط به هک شدن سیستم‌های امنیتی منازل در امریکا اوج گرفت و به‌نظر می‌رسید که سیستم‌های ارائه شده موجود نمی‌توانند جواب‌گو باشند. از طرف دیگر تمامی مردم نمی‌توانند از ابزارهای امنیتی و سیستم‌های گران‌قیمت محافظتی استفاده کنند بلکه بیشتر تمایل دارند یک ابزار گجت‌مانند را خریداری و نصب کنند. در واقع آسان بودن نصب و راحتی در استفاده، خواسته کاربران عادی است اما سیستم‌های امنیتی موجود بیش از حد پیچیده‌ هستند. Scout دستگاهی است که به‌سادگی نصب می‌شود، می‌تواند به شبکه‌های وای‌فای و روترهای بی‌سیم متصل شده و همچنین با سیستم‌های امنیتی شرکت‌هایی مانند ADT و Lifeshield یکپارچه شود. مبنای اصلی کار دستگاه Scout استفاده از حسگرهای بی‌سیم و اتصال مستقیم به روتر خانگی و سپس برقراری ارتباط با کامپیوتر و گوشی‌های تلفن‌همراه هوشمند است. این دستگاه دارای یک بخش اصلی و چندین حسگر است (شکل‌۱). حسگرها در محل‌های مختلفی از خانه مانند پنجره‌ها، اتاق‌ها، درب ورودی و… نصب می‌شوند و به‌طور بی‌سیم با دستگاه اصلی در تماس هستند. دستگاه اصلی نیز به‌صورت بی‌سیم با از طریق کابل می‌تواند به روتر شبکه خانگی متصل شود و از راه دور مدیریت شود. کاربران این سیستم می‌توانند دستگاه اصلی را به‌طور مستقیم به گوشی تلفن هوشمند خود متصل کنند. وقتی سیستم امنیتی خانه نقض می‌شود، دستگاه Scout از طریق روتر بی‌سیم به گوشی هوشمند کاربر اطلاع می‌دهد و نرم‌افزار نصب شده روی این گوشی به‌طور خودکار با اداره پلیس تماس خواهد گرفت.

شکل ۱

یکی دیگر از ویژگی‌های این دستگاه برخورداری از یک تراشه ۳G یا باتری روی دستگاه اصلی است. وقتی برق کل خانه قطع می‌شود یا دیگر راه‌های ارتباطی و هشدار قابل استفاده نیستند، دستگاه اصلی با استفاده از باتری مرکزی خود که می‌تواند تا یک هفته شارژ داشته باشد از طریق شبکه‌های سلولی موبایل با کاربر ارتباط برقرار کند.
نرم‌افزار و برنامک Scoup به کاربران اجازه می‌دهد طیف متنوعی از هشدارها و پیامک‌های اطلاع‌رسانی را ساخته و برای ارتباط با اداره پلیس یا روی تلفن‌همراه هوشمند استفاده کنند. مثلاً اگر درب جلویی خانه باز می‌شود این سیستم می‌تواند به جای تماس با اداره پلیس یک پیامک برای کاربر روی گوشی تلفن‌همراه ارسال کند (شکل‌۲). قضیه وقتی جالب‌تر می‌شود که این دستگاه امنیتی Scoup با منبع‌تغذیه‌های Zigbee نیز ترکیب شود. در این وضعیت، دستگاه می‌تواند چراغ یک اتاق یا سالن اصلی را روشن کند یا با ایجاد یک صدای انفجارگونه روی سیستم سینمای خانگی خانه باعث ترساندن مزاحمان یا سارقان شود. یکی از ابتکارهای این دستگاه نصب و استفاده سریع حسگرها است به‌طوری که بدون آسیب زدن به دیوار یا درب اتاق یا چارچوب پنجره‌ها می‌توان حسگرها را نصب یا برداشت و از یک خانه به خانه دیگر منتقل کرد. برای نصب این حسگرها نیازی به کابل یا پیچ نیست و کاربران مستأجر به راحتی و بدون دغدغه می‌توانند از این سیستم استفاده کنند. این دستگاه در طرح‌ها و مدل‌های مختلفی عرضه می‌شد تا امکان یکپارچه‌سازی آن با رنگ و طرح خانه یا چوب وجود دارد.

حل مشکلات ویندوز با استفاده از حالت Safe Mode

حالت سیف مود یکی از ابزارهای مفید ویندوز است که در مواقع ضروری واقعا به کار می آید. به عنوان ویندوزهایی که به شدت به بدافزار آلوده شده اند و یا به صورت دائم کرش می کنند، استفاده از حالت سیف مود یکی از بهترین راهکارهاست.

در واقع اگر سیستم را با حالت سیف مود راه اندازی کنید، هیچکدام از برنامه ها و درایورها بارگذاری نخواهند شد. در این شرایط مشکل یابی بسیار آسان تر خواهد شد. چون اگر یکی از این برنامه ها عامل مشکل ساز باشند، دیگر اجرا نخواهند شد و شما می توانید به این موضوع پی برده و مراحل حل مشکل را انجام دهید.

سیف مود کی می تواند به شما کمک کند؟

در حالت سیف مود ویندوز با کمترین وضوع صفحه راه اندازی خواهد شد. همچنین در این حالت اکثر درایوهای سخت افزاری بارگذاری نمی شوند و برنامه های نصب شده توسط شما نیز که در استارتاپ سیستم قرار دارند، اجرا نخواهند شد. پس اگر سیستم شما هم به صورت دائم کرش می کند و صفحه آبی مرگ را نشان می دهد و شما هم نمی توانید علت آن را متوجه شده و مشکل را حل کنید، پس باید ویندوز را در حالت سیف مود بارگذاری کنید.

در صورتی که کامپیوتر شما به چندین بار در هنگام بوت شدن کرش کند، سیستم به صورت اتوماتیک وارد حالت سیف مود خواهد شد. گرچه شما می توانید به صورت دستی نیز وارد حالت سیف مود شوید. روش کار در ویندوزهای هفت و هشت متفاوت است:

ویندوز هفت و قدیمی تر: سیستم را ریستارت کرده و چندین بار کلید F8 را بفشارید تا منوی Safe Mode را مشاهده کنید. اکنون با استفاده از کلیدهای جهتی، گزینه Safe Mode را انتخاب کرده را و کلید اینتر را بفشارید.

ویندوز هشت: سیستم را ریستارت کرده و کلید Shift را نگه داشته و کلید F8 را چند بار بزنید. اکنون وارد صفحه ریکاوری خواهید شد که در اینجا باید گزینه restart into the Windows Startup Settings menu را انتخاب کنید. البته اگر در حال کار با ویندوز هستید، می توانید کلید شیفت را گرفته و روی گزینه restart کلیک کنید.

حل مشکلات در حالت سیف مود

اکنون که در حالت سیف مود هستید، می توانید مراحل عیب یابی و حل مشکلات ویندوز را شروع کنید.

اسکن بدافزارها: استفاده از آنتی ویروس ها و نرم افزارهای امنیتی برای پیدا کردن بدافزارها یکی از بهترین راهکارهاست. برخی از بدافزارها که در حالت عادی امکان پاکسازی آنها در ویندوز نیست، در حالت سیف مود به راحتی از بین خواهند رفت. چون در حالت عادی این بدافزارها در پس زمینه سیستم اجرا شده و آنتی ویروس ها را گمراه می کنند. اما در حالت سیف مود دیگر انجام این کار ممکن نیست. اگر در حال حاضر آنتی ویروس ندارید، می توانید یکی از آنها را دانلود کرده و آن در حالت سیف مود نصب کنید. توصیه می کنیم که پس از نصب آنتی ویروس، حتما آن را بروز رسانی کنید.

بازگردانی سیستم به حالت قبلی: اگر کامپیوتر شما قبلا به درستی کار می کرده اما اخیرا با مشکلاتی مواجه شده است، استفاده از System Restore که بازگردانی سیستم را انجام می دهد، روش عاقلانه و خوبی است. همانطور که می دانید استفاده از System Restore، ویندوز را به زمانی می برد که همه چیز به درستی کار می کرده است.

حذف کردن برنامه هایی که اخیرا نصب کرده اید: اگر اخیرا نرم افزار جدیدی نصب کرده اید ( مثل درایورها و نرم افزارهایی که حاوی یک درایور هستند )، ممکن است عامل اصلی بوجود آمدن کرش ها باشند. پس بهتر است که نرم افزارهای جدیدی که نصب کرده اید را حذف کنید. چون احتمال وجود مشکل در یکی از آنها زیاد است.

بروزرسانی درایورهای: اگر متوجه شدید که مشکل از سوی درایورهای سخت افزاری است، بهتر است که بروزرسانی درایورهای را در دستور کار قرار دهید. برای بروزرسانی درایورهای نیز روش های مختلفی وجود دارد. می توانید به سایت شرکت سازنده سخت افزارهای تان رفته و درایورهای جدید را متناسب با ویندوز خود دریافت کنید. حتما توجه داشته باشید که درایورها را متناسب با ۳۲ یا ۶۴ بیتی ویندوز خود دریافت کنید. همچنین می توانید از نرم افزارهای اختصاصی دریافت بروزرسانی ها استفاه نمایید.

علت یابی بروز کرش ها: در صورتی که کرش کردن های سیستم در حالت سیف مود متوقف می شود، نتیجه می گیریم که مشکل نرم افزاری وجود دارد. اما در صورتی که در حالت سیف مود نیز کرش ها ادامه پیدا می کند، به احتمال زیاد با مشکل سخت افزاری روبرو شده اید ( البته همیشه کرش در حالت سیف مود نیز الزاما به معنی مشکل سخت افزاری نیست. )

اما با تمام این اوصاف، گاهی اوقات سریع ترین روش برای حل مشکل، نصب کردن دوباره ویندوز است. در عین حال اگر بعد از نصب ویندوز باز هم کرش کردن ها ادامه پیدا کرد، به احتمال بسیار زیاد دستگاه شما مشکل سخت افزاری دارد.

راه حل سریع برای مشکلات Network Connection ویندوز

آموزش تصویری تنظیم مودم ADSL Router جهت اتصال به اینترنت

پیش از کانفیگ نمودن مودم ADSL، با ISP یا شرکتی که از آن اینترنت دریافت می کنید تماس گرفته و علاوه بر Username و password ،ا VPI و VCI را نیز بگیرید.

در ابتدا لازم است با Bridging و PPPoE آشنا شوید:

Bridging: در این حالت باید یک کانکشن روی سیستم عامل(Windows/Linux/Mac) خود ساخته و هر بار پس از روشن کردن کامپیوتر خود، برای اتصال به اینترنت تلاش نمایید، درست مثل زمانی که کارت اینترنت خریداری کرده و از Dial-Up استفاده می کنید، مزیت این روش آن است که چنانچه به اینترنت متصل نشوید، یک Error به نمایش در می آید که با استفاده از عدد ِ Error می توانید مشکل را تشخیص داده و یا با اعلام آن به پشتیبانی فنی، آنها را در تشخیص مشکلتان یاری نمایید!

PPPoE: در این حالت کانکشن روی مودم ساخته می شود، بنابراین در حین کانفیگ مودم، از شما Username و Password خواسته می شود و دیگر نیازی به ساخت کانکشن روی سیستم عامل وجود نخواهد داشت، مزیت این روش آن است که زمانی که کامپیوتر خود را روشن می کنید، به اینترنت متصل هستید، معمولا در جایی که بیش از یک کامپیوتر قرار داشته و یا از مودم Wireless استفاده می شود، از این روش بهره می برند.

آموزش سریع:

در تنظیمات مودم، واژه ی WAN را یافته و روی آن کلیک فرمایید!

سپس Add را بزنید!

در حالت Bridge می بایست فقط VPI و VCI را وارد کنید، در سایر مراحل تغییری اعمال نکرده و فقط Next را بزنید!

در حالت PPPoE علاوه بر وارد نمودن VPI و VCI می بایست Username و Password را هم وارد نمایید و در سایر مراحل فقط Next را بزنید!

آموزش تصویری:

بعد از روشن نمودن مودم و اتصال کابل اترنت، مرورگر اینترنت را باز کرده و در Address Bar آی پی ِ زیر را وارد نمایید:

در اینجا شما باید یکی از حالت های Bridging یا PPPoE را انتخاب نمایید،

در صورت انتخاب حالت Bridging مراحل زیر را دنبال فرمایید:

حالا می توانید به اینترنت متصل شوید!

اما در صورت انتخاب حالت PPPoE مراحل زیر را دنبال فرمایید:

سایر مراحل مشابه حالت Bridging است.

آلودگی‌های ویروسی در رایانه‌تان را پاک کنید!

آیا به قدرت و عملکرد ضدویروس نصب شده روی رایانه‌تان اطمینان دارید؟ آیا آلوده به ویروسی هستید که ضد‌ویروس فعلی شما قادر به شناسایی یا پاکسازی کامل آن نیست؟ آیا اثرات تخریبی ویروس‌ها با وجود شناسایی و پاکسازی آن‌ها در گذشته، همچنان روی سیستم‌های رایانه‌ای شما باقی مانده‌اند؟ آیا به یک ویروس‌یاب رایگان و قدرتمند نیاز دارید تا علاوه‌بر تشخیص و شناسایی بدافزارهای پیچیده موجود در سیستم شما، آثار نامطلوب آن‌ها را هم به‌طور کامل حذف کند؟ پس حتماً جدیدترین ضدویروس رایگان پاندا یک انتخاب عالی و ایده‌آل خواهد بود … چرا؟

Panda Cloud Cleaner
یک ضدویروس ابری رایگان (Cloud-Based) که می‌تواندآلودگی‌های ویروسی و بدافزارهایی که به هر دلیل از دید ضد‌ویروس فعلی شما پنهان مانده باشند را شناسایی و «به‌طور کامل» پاکسازی کند … برای استفاده از این ضدویروس پیشرفته، شما تنها به یک دسترسی ساده و نه چندان پرسرعت به شبکه اینترنت نیاز دارید و پس از آن همه چیز به صورت کاملاً خودکار انجام خواهد گرفت.

نصب، اسکن و پاکسازی
بدون توجه به نوع نرم‌افزار امنیتی نصب شده در سیستم،‌ این نرم‌افزار را می‌توانید از اینجا دانلود کنید، فایل اجرایی نرم‌افزار را دانلود و سپس آن را اجرا کنید. از این به بعد، فقط کافی است که منتظر باشید تا ویروس‌ها و بدافزارهای موجود در سیستم شما یکی یکی شناسایی و پاکسازی شوند. شاید تعجب کنید اما ممکن است رایانه شما بر‌خلاف اطمینان امنیتی که تا‌کنون داشته‌اید، به شدت آلوده باشد!

نخستین قابلیت مهم برنامه Panda Cloud Cleaner، شناسایی و پاکسازی کامل هر نوع تهدید و آلودگی «فعال» در رایانه شما است. این موارد شامل مشکلات موجود در بخش‌های مهم سیستم از جمله رجیستری نیز می‌شود.

اما … این تازه شروع ماجرا است. زیرا قابلیت‌های امنیتی بیش‌تر و قوی‌تری هم در‌اختیار شما قرار داده شده است. در موارد آلودگی‌های شدید که رایانه شما دچار اختلال‌های عمیق عملیاتی شده، می‌توانید از قابلیت Boot Scan این برنامه استفاده کنید. با استفاده از این قابلیت حتی بدافزارهای بسیار جدید و ثبت نشده هم قابل شناسایی و پاکسازی هستند. همچنین این قابلیت برای کنترل و پاکسازی ویروس‌های قدرتمندی که می‌توانند حتی برنامه‌های ضدویروس را هم دچار اشتباه و اختلال کنند، مؤثر است. (۲)

با انتخاب قابلیت Boot Scan و راه‌اندازی دوباره سیستم، ابتدا یک کنترل امنیتی سفت و سخت روی تمام پردازش‌ها و سرویس‌های سیستم اعمال می‌شود. برنامه Panda Cloud Cleaner با اسکن این موارد، فهرستی از موارد مشکوک یا مخرب را برای کاربر نمایش می‌دهد تا مسدود و به‌طور کامل پاکسازی شوند. در مرحله بعدی و پس از یک‌بار راه‌اندازی دوباره سیستم، برنامه Cloud Cleaner با ایجاد یک فهرست سیاه و سفید، تمام فایل‌ها، پردازش‌ها، ورودی‌های رجیستری را که در مرحله قبل به عنوان «مورد نا امن» تشخیص داده شده بودند یا اجرایشان به دلایلی انجام نشده بود را در فهرست سیاه خود قرار می‌دهد و آن‌ها را به‌طور کامل قرنطینه و مسدود می‌کند. البته به غیر از ویروس‌ها وکدهای مخرب و بدافزارها،‌ در مواردی که برخی از فایل‌ها و پردازش‌ها مشکوک به مخرب تشخیص داده شوند، کاربر می‌تواند انتخاب کند که کدام مورد مخرب و نا امن و کدام مورد از نظر وی بدون مشکل امنیتی ست تا در صورت نیاز وی فقط موارد نامطلوب پاکسازی شوند.

علاوه بر تمام این‌ها،‌ برنامه Panda Cloud Cleaner می‌تواند هر نوع تغییر ایجاد شده در MBR سیستم و یا هر گونه نرم‌افزار یا درایور غیرعادی و مشکوک نصب شده در سیستم را شناسایی و برای انجام اقدامات دیگر نظیر ترمیم یا پاکسازی برای کاربر نمایش دهد.
و حالا کار آخر را شما انجام می‌دهید. در مرحله نهایی و با یک کلیک ساده روی گزینه Clean و راه‌اندازی سیستم، کامپیوتر شما عاری از هر گونه ویروس،‌ بدافزار، کد مخرب یا آلودگی رایانه‌ای خواهد بود و تمامی اثرات نامطلوب و تخریبی بدافزارها نیز به‌طور کامل پاکسازی و حذف خواهند شد.

پی‌نوشت:

۱- www.pandacloudcleaner.pandasecurity.com

2- این قابلیت فقط سیستم‌های عامل ۳۲ بیتی را پشتیبانی می‌کند و سیستم‌های ۶۴ بیتی ویندوز به‌علت سختگیری بیشتر در نصب درایورهای مجاز و نبود روتکیت‌های مخرب برای این نوع از سیستم‌های عامل نیازی به قابلیت Boot Scan ندارند. برای فعال‌کردن این قابلیت در پنجره اصلی نرم‌افزار گزینه Advanced Options را کلیک کنید.

اینترنت پرسرعت واقعی روی خطوط قدیمی تلفن

یکی از بهترین روش ها برای دسترسی اینترنت پرسرعت واقعی، استفاده از فیبر نوری است. در حال حاضر شرکت گوگل در ایالات متحده در حال توزیع اینترنت با سرعت فوق العاده‌ی یک گیگابیت بر ثانیه است. اما شما فکر می کنید فیبر نوری تنها راه موجود است؟ شرکت فرانسوی آلکاتل که اینگونه فکر نمی کند و حتی تکنولوژی جدیدی را برای ثابت کردن ادعای خود نشان داده است.

در واقع اینترنت سال‌هاست که از طریق شرکت های مخابراتی هر کشوری به متقاضیان ارایه می گردد که گاهی سرعت شان بالاتر و گاهی هم پایین تر از حد معقول است. اما تکنولوژی جدیدی که شرکت آلکاتل آن را ابداع کرده است باعث می شود تا بتوانیم روی خطوط قدیمی تلفن ( خطوط مسی ) از اینترنت پرسرعت واقعی استفاده کنیم.

این تکنولوژی G.fast نام دارد و با گسترش فرکانس های موجود در خطوط مسی کار می کند. سرعت انتقال در این روش ۱٫۱ گیگابیت بر ثانیه است و در صورتی که فاصله از دکل تلفن به بیش از ۳۰۰ متر افزایش یابد، این سرعت به ۵۰۰ مگابیت بر ثانیه کاهش می یابد. البته این تکنولوژی در حال تکمیل است و مسلما محدودیت های آن نیز برطرف خواهند شد. انتظار می رود که شرکت آلکاتل تا سال ۲۰۱۵ بتواند تاییدیه های لازم را از اتحادیه بین المللی مخابرات دریافت کند.

متاسفانه وضعیت اینترنت در کشور ما بسیار نابسامان است. با توجه به قدیمی بودن ساختارهای مخابراتی، آیا شما مایلید این تکنولوژی وارد ایران شود؟

فاجعه ای جدید در IE ؛ باگی که به وسیله آن هک می شوید !!

علی رغم آپدیت ها و بهبود های فراوانی که روی اینترنت اکسپلورر اعمال شده است و با آمدن ورژن های جدیدتر باز هم به نظر IE قصد ندارد تا رضایت کاربران را به خود جلب کند! زمانی IE 6 بر کامپیوترها حکمرانی می کرد و بی رقیب بود ولی از آن زمان به بعد بود که روند نزولی مرورگر مایکروسافت کم کم شدت گرفت.

به گزارش پایگاه خبری ورد آی تی ؛ IE هر بار با مشکلاتی که داشته کاربران را از خود ناامید کرده به طوری که در تازه ترین اخبار، خبر از کشف باگ جدیدی در این مرورگر اعلام شد.

ظاهرا تمام ورژن های IE از IE 6 تا IE 10 هر یک به نوعی آسیب پذیر بوده اند به گونه ای که یک هکر زمانی که در حال استفاده از IE هستید به راحتی می تواند حرکات ماوس شما را نظاره گر باشد و کنترل کند. نکته جالب تر اینجاست که حتی زمانی که از برنامه استفاده نمی کنید و آن را مینیمایز کرده اید هکر باز هم قابلیت دسترسی دارد!!هم چنین این باگ امکان مشاهده استفاده کلیدهای Shift ، Control و Alt را به هکر می دهد.

فاجعه آنجا رخ می دهد که مایکروسافت با وجود آگاهی از این باگ هیچ برنامه ای برای ارائه پچی برای رفع این مشکل ندارد! این در حالیست که این مرورگر به همراه ویندوز ۸ عرضه می شود و وجود این باگ و بی توجهی مایکروسافت بسیار قابل تامل است!

اما جالبتر از همه ی این بحث ها بخش آمار استفاده از مرورگرهاست که توسط Netmarketshare ارائه شده است و حاکی از آن است که اینترنت اکسپلورر، ۵۴ درصد از بازار مرورگر ها را در اختیار دارد و موزیلا فایرفاکس با ۲۰ درصد در رده دوم و گوگل کروم با ۱۷ درصد در رده سوم قرار دارد !!

شما از کدام مرورگر استفاده می کنید ؟؟ دلیل استفاده شده از این مرورگر چیست ؟؟